Μέρος της εκκλησιαστικής πολυδικαιοδοσίας που ισχύει στην ελληνική επικράτεια αποτελεί και το Αγιον Ορος, το οποίο, κατά το Σύνταγμα (άρθρο 105 § 1), «είναι, κατά το αρχαίον τούτου προνομιακόν καθεστώς, αυτοδιοίκητον τμήμα του Ελληνικού Κράτους» και τελεί ως προς το «πνευματικόν μέρος» υπό την ανώτατη εποπτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου (άρθρο 105 § 4 Σ.). Αυτή η, prima facie δυσεξήγητη ιδιοτυπία του αγιορείτικου καθεστώτος αποτελεί αντικείμενο της τελευταίας μονογραφίας του κ. Ι. Μ. Κονιδάρη, καθηγητή του Εκκλησιαστικού Δικαίου στην alma mater Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρόκειται, κατ’ ουσίαν, για μετάφραση στην αγγλική του τρίτου μέρους του έργου του «Ιδιαίτερα εκκλησιαστικά καθεστώτα στην ελληνική επικράτεια» (β’ έκδ., 2017).
Το βιβλίο διαρθρώνεται σε έξι συνολικώς έντιτλα κεφάλαια. Αρχικώς, διαζωγραφίζεται το ειδικό καθεστώς του Αγίου Ορους Αθω, όπου, μεταξύ άλλων, εξετάζεται η συνταγματική του προστασία και η σχέση του με την Ευρωπαϊκή Ενωση, εντός της οποίας το Αγιον Ορος, όπως γράφει αλλού ο καθηγητής Ι. Μ. Κονιδάρης («Το Βήμα», 12 Μαρτίου 1995, σ. Α16), «πρέπει να διατηρήσει τον χαρακτήρα του με τα προνόμια και τις ιδιαιτερότητές του ως ένας πολιτιστικός και θρησκευτικός δρυμός». Στη συνέχεια, ερευνάται η διοικητική οργάνωση του Αγίου Ορους σε δύο ενότητες, οι οποίες αναφέρονται αντιστοίχως στην κεντρική και την περιφερειακή οργάνωση. Η πρώτη ενότητα ασχολείται με την Ι. Κοινότητα, την Ι. Επιστασία και τις Εκτακτες Ι. Συνάξεις. Η δεύτερη ενότητα κάνει λόγο για τις Κοινόβιες και τις Ιδιόρρυθμες Μονές, τα Εξαρτήματα και τα Μετόχιά τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
