«Η παρρησία είναι κριτική∙ είναι ή αυτοκριτική ή κριτική που στρέφεται προς τους άλλους». Εχοντας στραφεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στη μελέτη των αρχαιοελληνικών, ρωμαϊκών και πρωτοχριστιανικών κειμένων ο Μισέλ Φουκό επικεντρώνεται στις έννοιες του λόγου περί αλήθειας και της επιμέλειας εαυτού που θα συγκροτήσουν το υπόβαθρο του δεύτερου, τρίτου και τέταρτου τόμου της Ιστορίας της σεξουαλικότητας. Το φθινόπωρο του 1983 θα δώσει έξι διαλέξεις με τεράστια απήχηση στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ. Οι ομιλίες αυτές που εκδίδονται τώρα στα ελληνικά με τίτλο Η παρρησία (εκδ. Δώμα) καλύπτουν ένα υποσύνολο των τελευταίων παραδόσεών του στο Κολέγιο της Γαλλίας (Το θάρρος της αλήθειας, εκδ. Εστίας) το 1984. Ορίζοντας τις παραμέτρους, το περιεχόμενο, τη διακινδύνευση που συνεπάγεται η παρρησία και τεκμηριώνοντας τα επιχειρήματά του με παραδείγματα από τον Ευριπίδη, τον Ισοκράτη, τον Πλάτωνα, τους Κυνικούς και τους Στωικούς ο Φουκό πραγματοποιεί εδώ μια εξαίρετη ανάλυση του κριτικού ήθους στην αρχαιότητα.