«Τον βαρύ χειμώνα τους δύσκολους μήνες μέναμε στη Σμύρνη, ωστόσο τα Χριστούγεννα πηγαίναμε στο Γκιοκαγάτς. Μου μείναν αξέχαστες εκείνες οι νύχτες. Καίγαμε κούτσουρα στο τζάκι. Μας ετοίμαζαν ποτά που κρατάνε ζέστη, ας πούμε ανακάτευαν μέλι που παίρναμε από τα μελίσσια, κανέλα και τζιν και γίνονταν ένα ποτό εξαίσιο. Ανάβαμε φαναράκια και πηγαίναμε όλοι μαζί, με όλο το χωριό, στην εκκλησία. Τρώγαμε μαζί και δίναμε σε όλους μια ζωντάνια, μια κίνηση με την παρουσία μας». Απόφοιτη του Ομήρειου Παρθεναγωγείου της Σμύρνης, η Μαριάνθη Παπαγιαννάκη, από πατέρα Βολιώτη και μητέρα Σμυρνιά, αναπολεί τον Μάιο του 1966 στην Αθήνα, σε ηλικία 73 ετών, τα Χριστούγεννα στο Γκιοκαγάτς. Είναι μία από τους εκατοντάδες «πληροφορητές» του Αρχείου Προφορικής Παράδοσης του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών (ΚΜΣ) που ίδρυσε το 1930 η μουσικολόγος και λαογράφος Μέλπω Λογοθέτη-Μερλιέ.
Με αρχικό σκοπό την καταγραφή των δημοτικών τραγουδιών, γρήγορα εξελίχθηκε σε κέντρο διάσωσης και αποτύπωσης του πολιτισμού των μικρασιατών προσφύγων που έφτασαν στην Ελλάδα μετά το 1922. Ταξινομημένες γεωγραφικά, οι μαρτυρίες αυτές μαζί με το φωτογραφικό υλικό που τις συνοδεύει συνιστούν μια πρώιμη, αλλά εξαιρετικά μεθοδική, επίμονη και συστηματική συλλογή της λεγόμενης σήμερα «προφορικής Ιστορίας».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
