Τέχνη και ψηφιακότητα

Από την πρώτη έκθεση κυβερνητικής τέχνης «Cybernetic Serendipity» στο Λονδίνο το 1968, την τηλεματική τέχνη του Ρόι Ασκοτ, τις τεχνοεπαυξημένες παραστάσεις του Stelarc, τις πολυμεσικές εγκαταστάσεις της Μάργκοτ Λάβτζοϊ και τη θεωρησιακή μυθιστοριογραφία των Γουίλιαμ Γκίμπσον και Γκρεγκ Ιγκαν, τα καλλιτεχνικά παραδείγματα που φέρει ο τόμος προς εξέταση γίνονται εφαλτήριο για να διερωτηθούμε για τα σημεία υποδοχής και τα μοτίβα επικοινωνίας του υπολογιστή· τις μορφές που μπορεί να πάρει η δυνητική πραγματικότητα· για τα όρια στην τεχνολογικά διαμεσολαβημένη επιτέλεση· την αλλαγή της επιστημολογίας της αναπαράστασης· την υπολογιστική και αλγοριθμική διαχείριση της ταυτότητας· για τη συναρμογή και επέκταση του σώματος με άλλες οντικότητες του κόσμου, ανάμεσα σε άλλα.