Ταξιδεύοντας σε ελληνικούς και ξένους τόπους

Πώς ταξιδεύουμε σε έναν ξένο τόπο και τι ακριβώς αρχίζουμε να ξεχωρίζουμε τριγύρω μας όταν το διάστημα της παραμονής μας παραταθεί, φτάνοντας να κρατήσει ακόμα και δεκαετίες; Και πώς βιώνουμε τον δικό μας τόπο αν δεν πρόκειται για τη γενέτειρά μας, αλλά για μια πόλη, ένα νησί ή μια πολίχνη που μας βοηθάει να ανακαλύψουμε κάτι που δεν ξέραμε (δεν γινόταν να υποψιαστούμε καν) για τον εαυτό μας; Κι ακόμα, τι ακριβώς μπορεί να συμβεί αν πρόκειται να επιστρέψουμε μετά από πολλά χρόνια εκεί όπου έχουμε γεννηθεί και μεγαλώσει; Ο Αλέξανδρος Ισαρης γράφει συχνά για τόπους τον τελευταίο καιρό στα βιβλία του. Παράδειγμα, το Ονειρολόγιο του 2018 ή το Προσκέφαλο με φύλλα λεμονιάς του 2012, που επανέρχεται δίκην επιλόγου στους σημερινούς Εξι περιπάτους. Οι τόποι γενικότερα έχουν κρατήσει μια διακριτή θέση τόσο στην ποίηση όσο και στην πεζογραφία του, παρέχοντας υλικό (εικόνες και σύμβολα) για τη μυθοποιητική του φαντασία και ανοίγοντας τον δρόμο για να εξασφαλιστεί το συγκινησιακό του αποτέλεσμα, όποιο λογοτεχνικό είδος κι αν προκρίνει κάθε φορά σαν πιο κατάλληλο για την έκφρασή του.

Οπως κι αν το δούμε, οι Εξι περίπατοι μετατρέπουν τον τόπο και το τοπίο σε κεντρικό, σταθερά επανερχόμενο μοτίβο του λόγου του Ισαρη, ξεκινώντας από τον Οξύλιθο της Εύβοιας και προχωρώντας στις Σέρρες, στο Βερολίνο, στον Πύργο της Τήνου, στη Βιέννη και στη Θεσσαλονίκη, για να επανέλθουν μέσω του Προσκέφαλου με φύλλα λεμονιάς στον Πύργο της Τήνου. Τι ψάχνει εντέλει στους τόπους τους οποίους επισκέπτεται και στους οποίους ζει ο συγγραφέας; Τι προσδοκά και τι όντως αποκομίζει από τη συνάντηση μαζί τους; Πάει πολύς καιρός που η ταξιδιωτική λογοτεχνία, απαλλαγμένη από την ανάγκη να καταγράψει γεωγραφικές και ιστορικές λεπτομέρειες, να συσσωρεύσει πληροφορίες και να ενημερώσει ποικιλοτρόπως για το τοπιογραφικό της φάσμα, αρκείται στο να εστιάσει στις εσωτερικές προβολές που συνεπάγονται ο τόπος και το τοπίο για την ευαισθησία, τη συνείδηση και την αισθαντικότητα του παρατηρητή. Ο Ισαρης οδηγεί μια τέτοια τάση στα όριά της, ακόμα κι αν τα κείμενά του μετά δυσκολίας εντάσσονται στην ταξιδιωτική λογοτεχνία.