Δασκάλα επί δεκαετίες, ενταγμένη στην Αριστερά, στο ΚΚΕ από το 1928, λόγος για τον οποίο υπέστη διώξεις και φυλακίσεις από το καθεστώς Μεταξά, με αντιστασιακή δράση στην Κατοχή, η Ελλη Αλεξίου (1894-1988) γεννήθηκε στο Ηράκλειο, στο πνευματικά ερεθιστικό περιβάλλον της οικογένειας του λογίου, δημοσιογράφου και εκδότη Στυλιανού Αλεξίου. Αδελφός της ο σονετογράφος και λόγιος Λευτέρης Αλεξίου και αδελφή της η Γαλάτεια Αλεξίου, μετέπειτα σύζυγος του Νίκου Καζαντζάκη, μέσω της οποίας ήρθε σε επαφή στην Αθήνα με τη συντροφιά των λογοτεχνών της Δεξαμενής, τον Γιάννη Βλαχογιάννη, τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, τον Αντώνη Τραυλαντώνη, τον Κώστα Βάρναλη, τον Μάρκο Αυγέρη (δεύτερο σύζυγο της Γαλάτειας), τη Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, τη Λιλίκα Νάκου.
Στο περιβάλλον αυτό, και με παρότρυνση του τότε συζύγου της, πεζογράφου και μεταφραστή Βάσου Δασκαλάκη, η Ελλη θα δημοσιεύσει το 1923 το πρώτο της διήγημα, «Ο Φραντζέσκος», στο περιοδικό «Φιλική Εταιρία» του Φώτη Κόντογλου, με το ψευδώνυμο Ελλη Β. Κληροδέτη. Η κριτική της εποχής θα παρατηρήσει ότι παρουσιάζεται ήδη ως ώριμη συγγραφέας – και σύμφωνη είναι και η γνώμη του σημερινού αναγνώστη. Το διήγημα θα ενταχθεί αργότερα στη συλλογή Σκληροί αγώνες για μικρή ζωή (1931), που θα την ακολουθήσουν αρκετές συλλογές διηγημάτων, μυθιστορήματα, θεατρικά, παιδικά, το αυτοβιογραφικό Από πολύ κοντά (1978), μια βιογραφία και μελετήματα για τον Καζαντζάκη, λογοτεχνικές ανθολογίες και μεταφράσεις. Τα Απαντά της, σε 23 τόμους, άρχισαν να κυκλοφορούν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τις εκδόσεις Καστανιώτη, που συγκεντρώνουν τώρα, σε έναν τόμο, όλα τα διηγήματά της από το 1923 ως το 1983.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
