Τα προσωπεία της γραφής

Ενας έλληνας κλασικός φιλόλογος και συγγραφέας και έμπειρος εκδότης αρχαίων ελληνικών και νεοελληνικών κειμένων γίνεται αποδέκτης ενός φωτοτυπημένου κώδικα που περιέχει δεκαοχτώ άγνωστα αρχαιοελληνικά κείμενα. Του τον στέλνει ο παλαιός συμφοιτητής του Stephan Markevil, γνωστός παπυρολόγος, ο οποίος ετοιμάζει την πρώτη έντυπη έκδοση των κειμένων, την editio princeps, στη διάσημη παπυρολογική εκδοτική σειρά «The Oxyrhynchus Papyri» του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Ο Markevil όμως πεθαίνει, τα σχέδια για την έκδοση πιθανόν αναστέλλονται και ο έλληνας φιλόλογος αποφασίζει να πραγματοποιήσει την παλιά επιθυμία του φίλου του, να εκδώσει τα κείμενα αυτά σε νεοελληνική μετάφραση/μεταγραφή.

Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο καθοδηγούμαστε να διαβάσουμε τα δεκαοκτώ κείμενα που εκδίδει ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης, και με όλα τα εργαλεία της φιλολογικής του σκευής, με εισαγωγή και σχόλια, δηλώνει χάσματα με τα απαραίτητα sigla, επεξηγεί χωρία στις σημειώσεις, ταυτίζει παραθέματα άλλων που βρίσκουν τον δρόμο τους και εισέρχονται στο κείμενο. Από τα εκ των ων ουκ άνευ της εκδοτικής είναι βέβαια η χρονολόγηση και η πατρότητα ενός κειμένου. Παρότι δεν υπάρχουν θρησκευτικές, ιστορικές και πολιτικές αναφορές στο κείμενο που να βοηθούν τον μελετητή να το τοποθετήσει χρονικά, χρονολογείται στα τέλη της ελληνιστικής εποχής, αρχές ή μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα, σύμφωνα με την έρευνα του Markevil. Ο συγγραφέας, άγνωστος, ήταν κάποιος από τους «Ελληνες ή ελληνόγλωσσους litterati της Αυτοκρατορικής Εποχής, με έμμονες ιδέες για την τέχνη της γραφής και γενικότερα τη λογοτεχνία», ίσως κάποτε υπάλληλος στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, που τώρα ζει απομονωμένος στην έρημο. Για τη γνησιότητα του κειμένου αποδείξεις δεν υπάρχουν, ωστόσο ο Markevil ήταν πεπεισμένος για τη γνησιότητά του. Την υπόθεση συσκοτίζει η εξαφάνιση του Markevil, του περίφημου παπυρολόγου που δεν έχει αφήσει ίχνη στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία, όχι μόνο από τη ζωή, αλλά και στον χώρο του Διαδικτύου ος τα πανθ’ ορά…