Το «ποιήτρια» που συνοδεύει το όνομα της Κικής Δημουλά ήταν πάντα χαρακτηρισμός ανόθευτος, χωρίς προσμείξεις. Χωρίς να ακολουθούν εκείνα τα «πεζογράφος», «δοκιμιογράφος», χωρισμένα με κόμματα, ή το γενικό και αόριστο «συγγραφέας». Ωστόσο, ασκήθηκε αρκετά στον πεζό λόγο, γράφοντας ποικίλα κείμενα για το περιοδικό των εργαζομένων της Τράπεζας της Ελλάδος «Ο Κύκλος». Αποσπασμένη εκεί, από το 1959 ως το 1967 που διακόπηκε η έκδοση του περιοδικού, η Δημουλά με την παρότρυνση του διευθυντή του, Νάσου Δετζώρτζη, καλύπτει τις ανάγκες ύλης του περιοδικού συνεισφέροντας χρονογραφήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, παρουσιάσεις καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Οικογενειακές αναμνήσεις και προσωπικά κείμενα με αυτοβιογραφικό υλικό, μια εκδρομή στο Ναύπλιο, η φλυαρία του οδηγού στο πρωινό ταξί για τη δουλειά, η παράσταση της Οδού ονείρων του Χατζιδάκι στο Μετροπόλιταν, η έκθεση Καβάφη στο Μπενάκη, μια βραδιά στον κινηματογράφο… Πολλά αποτυπώνουν στιγμιότυπα από την καθημερινότητα στην Τράπεζα, μνημειώνοντας πρόσωπα και καταστάσεις, τον Αντώνη Αθανασόπουλο, θρυλικό μάγειρα των Κατασκηνώσεων της Τράπεζας στην Πάρνηθα, ή την πρόωρα χαμένη συνάδελφο Κούλα Αρβανιτοπούλου. Πεζά που όλα τους αποτελούν σήμερα απαραίτητες ψηφίδες στη σκιαγράφηση του συγγραφικού προσώπου και στη σύνθεση της βιογραφίας της Κικής Δημουλά, αλλά και απαράμιλλη πηγή πληροφοριών για τη ζωή της ελληνικής κοινωνίας της εποχής. Μια επιλογή εξέδωσε η ίδια η Δημουλά στον τόμο Εκτός σχεδίου (Ικαρος, 2004). Μια άλλη επιλογή, με τη συνδρομή της κόρης της Ελσης, κυκλοφόρησε σε αναμνηστικό τεύχος του «Κύκλου» που τυπώθηκε με αφορμή εκδήλωση προς τιμήν της ποιήτριας στην Τράπεζα της Ελλάδος τον Νοέμβριο του 2013.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
