Ο διαβάτης της χαριτωμένης Διδότου που συνδέει τα εναλλακτικά Εξάρχεια με το αστικό Κολωνάκι θα παρατηρήσει στο διάβα του εκδοτικούς οίκους, βιβλιοπωλεία και μικρά βιβλιοδετεία, και ίσως γνωρίζει ή υποψιάζεται ότι ο Φερμέν Ντιντό, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο δρόμος, ήταν φιλέλληνας. Λίγοι γνωρίζουν, άνθρωποι κυρίως της εκδοτικής πιάτσας, ότι αυτός ο γάλλος τυπογράφος, από τον κύκλο του Κοραή, ήταν ο σχεδιαστής μιας από τις δημοφιλέστερες ελληνικές γραμματοσειρές.
Πολλά έχουν γραφτεί για την ιστορία του ελληνικού αλφαβήτου, όμως λίγα γνωρίζουμε για την τέχνη και την τεχνική του τυπωμένου ελληνικού γράμματος. «Ενώ ξέρουμε όλες τις ελληνικές γραμματοσειρές ως το 1821, από τα μέσα του 19ου αιώνα και όλον τον 20ό αιώνα, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα χαοτικό τοπίο» μου εξηγεί ο Γιώργος Ματθιόπουλος, τυπογραφικός σχεδιαστής και λέκτορας Εφαρμογών στο Τμήμα Γραφιστικής του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, ο οποίος ερευνά τώρα την εξέλιξη των ελληνικών τυπογραφικών στοιχείων, ένα μεσημέρι στο παλιό τυπογραφείο των Φ. Κωνσταντινίδη – Κ. Μιχαλά, στο Κουκάκι. Αφορμή της συνάντησης η πρόσφατη επανέκδοση του Ανθολογίου ελληνικής τυπογραφίας (Εταιρεία Ελληνικών Τυπογραφικών Στοιχείων/Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2019), το οποίο επιμελήθηκε ο ίδιος. Στον τόμο, που πρωτοκυκλοφόρησε το 2009, ο αναγνώστης αποκτά εικόνα του σχεδιασμού, των γραμματοσειρών και της αισθητικής του ελληνικού βιβλίου από τον 15ο αιώνα ως τον 20ό, από το πρώτο χρονολογημένο ελληνικό βιβλίο, την Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών… (Μιλάνο, 1476) του Κωνσταντίνου Λάσκαρη, φθάνοντας ως τα μέσα του 20ού αιώνα. Τις ανθολογούμενες σελίδες συνοδεύει κατατοπιστική εισαγωγή, βιογραφικά σημειώματα εκδοτών και τυπογράφων και βασικά στοιχεία τυπογραφίας με σκοπό να δοθεί μια εικόνα του παρελθόντος της ελληνικής τυπογραφικής τέχνης σε νέους γραφίστες αλλά και σε κάθε φιλομαθή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
