εν μπορείς να φανταστείς πόσο θέλω να συνεχίσω να γράφω αυτή τη στιγμή. Εχω γράψει αρκετά και, προτού συνεχίσω προς αυτή την κατεύθυνση, πρέπει να βρω κάποιον λόγο να το κάνω – δεν είμαι Μεσσίας της λογοτεχνίας» έγραφε στον αδερφό του Στάνισλας το 1906 ο συγγραφέας που θεωρείται σήμερα ο πιο ρηξικέλευθος πεζογράφος του 20ού αιώνα.
Ως τότε ο Τζέιμς Τζόις είχε δημοσιεύσει μονάχα διηγήματα και βιβλιοκρισίες. Γρήγορα θα αναδυθεί μια συγγραφική αυτοπεποίθηση: «Είμαι από τους συγγραφείς αυτής της γενιάς που ίσως δημιουργούν επιτέλους μια συνείδηση στην ψυχή αυτής της αξιοθρήνητης φυλής» παινεύεται τον Αύγουστο του 1912 στη σύντροφό του Νόρα Μπάρνακλ, για να καταλήξει, φτασμένος συγγραφέας πια, να ισχυρίζεται: «Η απαίτηση που έχω από τον αναγνώστη μου είναι να αφιερώσει όλη του τη ζωή στην ανάγνωση των έργων μου».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
