Δημοσιογράφος και από χρόνια ερευνητής θεμάτων πόλης και πολιτισμού, ο Νίκος Βατόπουλος άρχισε να πατάει έξω από τα χωράφια της δημοσιογραφικής και της ιστορικής έρευνας με το αφήγημα Στο βάθος του αιώνα (2020). Με την ανά χείρας δουλειά του, ο συγγραφέας ανανεώνει το παλαιό ρεύμα της αθηναιογραφίας, το οποίο άνθησε περί τα τέλη του 19ου αιώνα υπό τις ευλογίες του Βλάση Γαβριηλίδη της Ακροπόλεως, φέρνοντας για πρώτη φορά τόσο κοντά τη δημοσιογραφία με τη λογοτεχνία. Η εσώτερη, όχι περιγραφική σχέση του Βατόπουλου με το αθηναϊκό περιβάλλον, το κυριότερο χαρακτηριστικό της αθηναιογραφίας, ξεκίνησε Στο βάθος του αιώνα, για να αποκτήσει με το Ενα παιδί μεγαλώνει στην Αθήνα (εκδ. Μεταίχμιο) περιπλοκότερες διαστάσεις: όχι εξαιτίας τού ότι συνομιλεί με νεότερα αθηναιογραφικά κείμενα ή επειδή ενσωματώνει στον κορμό της αφήγησης ποικίλα ιστορικά στοιχεία και τεκμηριωτικά ή αναπαραστατικά υλικά για την πόλη (αυτά συμβαίνουν και στο Ενα παιδί μεγαλώνει στην Αθήνα) αλλά διότι η γραφή του Βατόπουλου μετατρέπεται τώρα σε σκαλωσιά όπου στηρίζεται το παιδικό και εφηβικό ημερολόγιο του πατέρα του μεταξύ 1934 και 1944 για τη ζωή στην κατοχική πρωτεύουσα. Ετσι, όμως, η νεανική αυτοβιογράφηση του πατέρα συγχωνεύεται με την αυτοβιογραφία του γιου, που ανακαλεί τα δικά του παιδικά χρόνια, αυτή τη φορά στην Αθήνα της δεκαετίας του 1960, και η αθηναιογραφία, παρακινημένη από τη μικροϊστορία, αναζητεί δρόμους και μεθόδους που παραπέμπουν στις ανησυχίες της σύγχρονης πεζογραφίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
