Σταυροδρόμι αφηγήσεων

Η βάση του παρόντος βιβλίου είναι μια αυθιστόρηση. Ο αφηγητής, διακριτικός, δεν αναφέρεται πουθενά ονομαστικά, αλλά μέσα από τις πραγματικές ή πλασματικές ιστορίες που παραθέτει άτακτα, δίχως χρονολογική σειρά, αποκαλύπτει αρκετά στοιχεία, δηλωτικά μιας ταυτότητας που ο αναγνώστης αποκαθιστά σταδιακά, ενώνοντας τις διάσπαρτες τελείες. Μια παιδική ηλικία στα βάθη της σοβιετικής επαρχίας, το στίγμα της εβραϊκής καταγωγής, οικογένεια που διαλύεται από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ξαναβρίσκεται κάτω από αντίξοες συνθήκες, μια σαφώς μητρογραμμική γενεαλογία, όπου η ισχυρή βούληση και το γενναίο φρόνημα των γυναικών (γιαγιά, μητέρα) ισοσκελίζει, αν δεν υπερβαίνει κιόλας, την ευτολμία των ανδρών (παππούς, πατέρας). Καταγωγική αρχή αυτών των δυναμικών γυναικών θεωρείται η Λίλιθ, η πρώτη «πειραματική» σύζυγος του Αδάμ, «παντελώς ανίκανη να ανήκει. Ούτε στον Αδάμ, ούτε σε οποιονδήποτε άλλον». Καταραμένη, ατίθαση, το ακριβώς αντίθετο της «περίεργης, συνετής, γλυκιάς, κουφιοκέφαλης Εύας, που κόρες της είναι σχεδόν όλο το γυναικείο φύλο». Οι Εύες ταΐζουν, κανακεύουν, αλλά οι Αδάμ νοσταλγούν βουβά τις καταραμένες Λίλιθ, μην τολμώντας μήτε το όνομά τους να προφέρουν…