Στη νουβέλα Τζοβάνι Επίσκοπο (1891) πρωταγωνιστεί ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ένας απλός υπάλληλος που, κάποια στιγμή, φτάνει στα άκρα. Η αφήγηση διαδραματίζεται σε μια αλλόκοτη Ρώμη και ξεδιπλώνεται ως παραληρηματικός μονόλογος του ήρωα, του Επίσκοπο, ο οποίος δεν θα αργήσει να δει τον οικογενειακό του βίο να συντρίβεται. Η νεαρή και όμορφη γυναίκα του, την οποία ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε, αρχίζει να μεταμορφώνεται και να γίνεται όλο πιο σκληρή. Τα προβλήματα στο σπίτι επηρεάζουν και τις επαγγελματικές επιδόσεις του Επίσκοπο στο γραφείο, γεγονός που θα επιφέρει, αναπόφευκτα, και την απόλυσή του. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, καθώς ο Επίσκοπο πασχίζει να βρει παρηγοριά στο αλκοόλ, εμφανίζεται ένας παλιός του γνώριμος, ένας άνδρας γοητευτικός όσο και απειλητικός που, κυριολεκτικά, εγκαθίσταται στο κλυδωνιζόμενο κέντρο της ζωής του. Πώς θα αντιδράσει ο απελπισμένος και ταπεινωμένος Επίσκοπο; Ο Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο (1863-1938) συνθέτει, με τρόπο ζωηρό και πειστικό, το ψυχολογικό πορτρέτο μιας ηττημένης ανθρώπινης ύπαρξης.