Η πρόζα της Εβαρίστο είναι ρεαλιστική, αλλά εμφανέστατη επίσης είναι και η ποιητικότητά της, όπως εκφράζεται από την Ντόρις, όταν λέει «Οι σκέψεις μου αιωρούνταν ανάλαφρες σαν μια φυσαλίδα που ταξιδεύει προς τον ουρανό». Το βιβλίο, όπως συμβαίνει σε πολλά κλασικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα, κλείνει με συνοπτική αναφορά στα όσα συνέβησαν αργότερα στους κύριους χαρακτήρες του. Στην ουσία όμως τελειώνει με μια υπέροχη φράση από την πρωταγωνίστρια Ντόρις Σκάγκλθορπ: «Καταγόμουν από τη Χώρα της Ελευθερίας».