Πέρα από τη λογοτεχνία τρόμου της οποίας ήταν ο αδιαφιλονίκητος μετρ, ως το 1996 ο Στίβεν Κινγκ είχε δοκιμάσει με τεράστια εκδοτική επιτυχία το μυθιστόρημα του φανταστικού, το ψυχολογικό θρίλερ, την επιστημονική φαντασία. Το πράσινο μίλι (εκδ. Κλειδάριθμος) υπήρξε μία έκπληξη για το κοινό και όχι μόνο για το ευφάνταστο πείραμα ενός βιβλίου που δημοσιεύεται τμηματικά (η πρώτη αγγλόφωνη έκδοση κυκλοφόρησε σε έξι συνέχειες μεταξύ Μαρτίου και Αυγούστου). Η ιστορία της πτέρυγας θανατοποινιτών της φυλακής Κολντ Μάουντεν στη δεκαετία του ’30 όπου ο δεσμοφύλακας Πολ Εντζκομπ ανακαλύπτει ότι ο καταδικασμένος σε θάνατο Τζον Κόφι έχει θεραπευτικές ιδιότητες φανέρωσε μια άλλη όψη του δημοφιλούς αμερικανού συγγραφέα επιβεβαιώνοντας ότι οι ικανότητές του δεν εξαρτώνταν από την επίκληση της φρίκης ούτε εξαντλούνταν στη δημιουργία ατμόσφαιρας φόβου. Εδώ, όπως και σε ύστερα βιβλία (Ο θόλος, 22/11/63), ο Κινγκ αποδεικνύεται τελικά όχι απλός μάστορας του λαϊκού μυθιστορήματος αλλά και δεξιοτέχνης του συλλογικού πορτρέτου.