Ηταν από τα αξιόλογα λογοτεχνικά περιοδικά που ιδρύθηκαν στη Μεταπολίτευση, το οποίο άφησε εποχή για την εικονογράφηση και την τυπογραφία, την ύλη και τα αφιερώματά του – ειδικά εκείνα στον Μπόρχες, στον Ελύτη και στους έλληνες υπερρεαλιστές αποτελούν πλέον μέρος της βασικής σχετικής βιβλιογραφίας. Εκδότες, ο Δημήτρης και η Ελένη Καλοκύρη, και συνεργάτες μια παρέα λογοτεχνών και κριτικών με μια χαρακτηριστική λατρεία στον Μπόρχες και ενδιαφέρον για τη φρέσκια τότε στην Ελλάδα λογοτεχνική θεωρία. Και ενώ τα συνομήλικα «Διαβάζω» (1976), «Δέντρο» (1978), «Λέξη» (1981) και «Εντευκτήριο» (1987), με την εξαίρεση της «Λέξης», συνέχισαν ως τις μέρες μας, σε έντυπη ή μετασχηματισμένη ηλεκτρονική μορφή, ο διμηνιαίος «Χάρτης» του 1982 ύστερα από 26 τεύχη σταμάτησε το 1988. «Ημασταν ένας συγκεκριμένος κύκλος ανθρώπων, θέλαμε να δημοσιεύσουμε κάποια κείμενα και να μιλήσουμε για ορισμένους συγγραφείς που θαυμάζαμε και όταν ολοκληρώσαμε όσα θέλαμε να πούμε, δεν είχε νόημα να συνεχίζουμε» εξηγεί ο Δημήτρης Καλοκύρης, αναφερόμενος στην πρώτη περίοδο του «Χάρτη».
Είναι έκπληξη λοιπόν η επανακυκλοφορία του έπειτα από 30 χρόνια ως ψηφιακού περιοδικού hartismag.gr, με τους ίδιους εκδότες, και τους Γιώργο Χουλιάρα, Αχιλλέα Κυριακίδη και Μάριο Ποντίκα στη Σύνταξη. Ο ψηφιακός «Χάρτης» εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο την Πρωτοχρονιά και θα ανανεώνει την ύλη του κάθε μήνα.
Ελληνική και μεταφρασμένη λογοτεχνία, δοκίμιο, ειδήσεις και κρίσεις για τον κόσμο της τέχνης (εικαστικά, θέατρο, μουσική κ.ά.), σχόλια, αφιέρωμα στον πρόωρα χαμένο και ξεχασμένο λέσβιο λογοτέχνη Νάσο Θεοφίλου (1940-2004) περιλαμβάνει το πρώτο ψηφιακό τεύχος, το οποίο συνοδεύεται από αρχειακό υλικό: την ψηφιακή αναπαραγωγή και πρόσβαση του πρώτου τεύχους του έντυπου «Χάρτη». Κάθε μήνα ο ψηφιακός «Χάρτης» θα προσφέρει ηλεκτρονικά και ένα από τα παλιά τεύχη του, συγκροτώντας σταδιακά ένα αρχείο του έντυπου και του ψηφιακού «Χάρτη».
«Είδαμε ότι τα περιοδικά αυτού του τύπου, τα ψηφιακά, γιατί για έντυπα δεν μιλάμε πλέον, επικεντρώνονται στο βιβλίο και στην κριτική και δεν δίνουν πολύ χώρο στα κείμενα και στους συγγραφείς» σχολιάζει ο εκδότης για την απόφαση της επανακυκλοφορίας του περιοδικού τρεις δεκαετίες μετά. Στο πρώτο τεύχος, στο οποίο συμμετέχουν ογδόντα συνεργάτες, δημοσιεύουν πολλοί από τους συνεργάτες της παλιάς φουρνιάς του «Χάρτη» (Νάνος Βαλαωρίτης, Γιώργος Βέης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης κ.ά.) αλλά ανάμεσά τους βρίσκουμε και τον νεότερο Θοδωρή Ρακόπουλο.
Στην ενότητα Ηχηρά Παρόμοια παρουσιάζονται σε μορφή podcast ηχητικά ντοκουμέντα. Το πρώτο, στη σειρά «Οι ποιητές, η φωνή τους», είναι αφιερωμένο σε αυτόχειρες συγγραφείς (Μαγιακόφσκι, Γουλφ, Τσέλαν, Πλαθ κ.ά.) οι οποίοι διαβάζουν ποιήματά τους, ενώ παράλληλα ακούγονται ποιήματά τους στα ελληνικά.
Καλαίσθητος και ευχάριστος στην εμφάνιση, «θέλαμε να θυμίζει τυπογραφία» σχολιάζει ο εκδότης, ο ψηφιακός «Χάρτης» είναι φιλικός στην πρόσβαση και στην περιήγηση και φιλοδοξεί η μαγιά των παλιών συνεργατών, που πολλοί θα έχουν μονίμως τον χώρο τους με τακτική στήλη, να εμπλουτιστεί από αναγνωρισμένους νέους συγγραφείς αλλά και νεότερους, «νεότατους» υπογραμμίζει ο Καλοκύρης, φέρνοντας κοντά, σε ένα σύνολο ετερόκλητων ανθρώπων, παλιότερες και νεότερες λογοτεχνικές γενιές.
