Ο όρος «καραντίνα» χρονολογείται από το 1383. Προέρχεται από το σύστημα απομόνωσης σαράντα ημερών που στον απόηχο της πανώλης, η οποία εξαφάνισε το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ευρώπης στα μέσα του 14ου αιώνα, υιοθέτησε η Μασσαλία για όλα τα πλοία και τους ταξιδιώτες που έφταναν στην πόλη. Ο εμβολιασμός έχει τις απαρχές του στα πρώτα σχετικά πειράματα του βρετανού γιατρού Εντουαρντ Τζένερ κατά της ευλογιάς και στα μέσα του 19ου αιώνα είχε ήδη γίνει υποχρεωτικός στο βασίλειο της Πρωσίας για όσους ήθελαν να γίνουν δεκτοί στο σχολείο, στον στρατό ή στην επαγγελματική ζωή. Οι μονάδες εντατικής θεραπείας δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 1950 ως νοσοκομειακή ανταπόκριση στην επιδημία της πολιομυελίτιδας. Και οι τρεις όροι μιας επικαιρότητας που βάναυσα υπενθυμίζει καθημερινά τα όρια της ανθρώπινης επιστήμης επεξηγούνται από τον βρετανό ιστορικό Ρίτσαρντ Εβανς σε κομβικά σημεία ενός εξαιρετικού άυλου βιβλίου για την ιστορία της ασθένειας. Πρόκειται για τις διαλέξεις του στο Κολέγιο Γκρέσαμ με τίτλο «Οι μεγάλες μάστιγες» (πανώλη, σύφιλη, φυματίωση, χολέρα, τύφος, AIDS), οι οποίες δόθηκαν το 2012-2013 και βρίσκονται σήμερα ελεύθερα προσβάσιμες στα αγγλικά στον οικείο ιστότοπο, τόσο σε μορφή βίντεο όσο και αρχείου Word.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
