Ενα αγροτόπαιδο, γεννημένο και μεγαλωμένο σε μια φτωχική γωνιά του Αλεντέζο, στον Νότο της Πορτογαλίας, καλείται κάποια στιγμή να υπηρετήσει την πατρίδα του, να κάνει τη στρατιωτική του θητεία, στην πρωτεύουσα μάλιστα, τη Λισαβόνα. Είναι είκοσι χρόνων αλλά δεν ξέρει να διαβάζει. Πρόβατα έβοσκε, τη γη όργωνε και, όπως είναι φυσικό, «τα απέραντα και ζεστά χωράφια της πεδιάδας είχαν μπει για τα καλά στο αίμα του». Εντάξει, σκέφτεται ο ανέμελος αναγνώστης, τι μπορεί να συμβεί σε έναν τέτοιον άνθρωπο, προδιαγεγραμμένη φαίνεται η πορεία του, θα εκτελέσει την υποχρέωσή του και αμέσως μετά, εφόσον όλα κυλήσουν ομαλά, θα γυρίσει σώος και αβλαβής πίσω, στον τόπο του, στο πεπρωμένο του. Πλην όμως, στην περίπτωση του πρωταγωνιστή ετούτης της ιστορίας, τα πράγματα δεν πάνε ακριβώς έτσι, ούτε γραμμικά, ούτε ήπια, ούτε ανέφελα. Αντιθέτως, εξελίσσονται με τρόπο απίθανο, εκρηκτικό και εν τέλει συντριπτικό, στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Απω Ανατολή! Και η βασική αιτία, ας πούμε, είναι το αίμα που προαναφέρθηκε. Εν προκειμένω, ωστόσο, δεν χρειάζονται οι καχύποπτοι συνειρμοί, το αίμα αποτελεί απλώς μια δυναμική μεταφορά που προσδιορίζει κάτι πολύ συγκεκριμένο, της Ιβηρικής Χερσονήσου την «ορμητική ιδιοσυγκρασία», η οποία ενσωματώνει, καθότι ευρεία, για λόγους ιστορικούς και πολιτισμικούς, τόσο την τοπική όσο και την οικουμενική διάσταση της ανθρώπινης συνθήκης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
