Οταν στις 4 Ιανουαρίου του 1960 ο Αλμπέρ Καμί έχανε τη ζωή του σε ένα φοβερό αυτοκινητικό δυστύχημα, η Γαλλία και ο κόσμος στερούνταν έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Ηταν μόνο 47 ετών. σκέφτεται κανείς τι θα είχε ακόμη να καταθέσει. Από τον τρίτο τόμο των Σημειωματαρίων του, που καλύπτουν την περίοδο από τον Μάρτιο του 1951 ως τον Δεκέμβριο του 1959, μπορούμε να υποθέσουμε. Ο Καμί δεν ήταν μόνο κορυφαίος συγγραφέας. ήταν το πάθος και η συνείδηση της γενιάς του και της εποχής του. Το ότι εξήντα τρία χρόνια μετά τον θάνατό του διαβάζεται σαν να είναι σύγχρονός μας αποδεικνύει από μόνο του πόσο σπουδαίος υπήρξε.
Το πάθος της γραφής, το πάθος της δημιουργίας είναι κυρίαρχο και στα Σημειωματάρια. Το τρίτο, που πρόσφατα κυκλοφόρησε στη χώρα μας, αποκτά μια επιπλέον σημασία: μας προσφέρει τις εσωτερικές πληροφορίες για το τελευταίο του μυθιστόρημα, τον Τρίτο άνθρωπο – εξαίσιο κι ας μην πρόλαβε να του δώσει οριστική μορφή – και τις εντυπώσεις του από τα δύο ταξίδια που πραγματοποίησε στην Ελλάδα. Αυτός ο μεσογειακός, ο ευρωπαίος και οικουμενικός δημιουργός, είδε στη χώρα μας πολύ περισσότερα από όσους την επισκέφθηκαν κατά καιρούς – με εξαίρεση τον Χένρι Μίλερ. Ενιωσε το ελληνικό φως ως τα κατάβαθα της ψυχής του, βρήκε στο ελληνικό τοπίο το νόημα του κόσμου και της ζωής, την αιωνιότητα αποτυπωμένη στις κορυφογραμμές, στη θάλασσα, στα κτίσματα και στη λάμψη των αρχαίων ναών και ταυτίστηκε μαζί τους. Εχεις την εντύπωση πως οι σημειώσεις που κράτησε βιαστικά ήταν για να αποτυπώσει τα ίχνη από το πέρασμά του ώστε να τις συνθέσει αργότερα σε ένα συνεκτικό κείμενο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
