Από τα τέλη του 19ου αιώνα, τα κείμενά του συνιστούν διαχρονικά πεδία μαχών όπου θιασώτες και αρνητές διασταυρώνουν τα ερμηνευτικά ξίφη τους αποθεώνοντας ή ακυρώνοντάς τον. Το γεγονός αναμφίλεκτα συνηγορεί στην κατάταξη του Σκιαθίτη, του κοσμοκαλόγερου του Αγίου Ελισσαίου, του συγγραφέα της Φόνισσας, του συνεργάτη εφημερίδων και περιοδικών, με περισσότερα από εκατό διηγήματα και μεταφράσεις, στους κλασικούς νεοέλληνες συγγραφείς.
Τα έργα και τα μελετήματα για το έργο του συγκεντρώνονται τώρα στην από χρόνια αναγκαία Βιβλιογραφία Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1879-2018) της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών (ΕΠΣ), στην οποία ενσωματώθηκαν, ελέγχθηκαν και συμπληρώθηκαν με περαιτέρω έρευνα ως το 2018 οι βιβλιογραφικές εργασίες του Γ. Κ. Κατσίμπαλη, του Γιώργου Βαλέτα, του Γ. Ι. Φουσάρα, του Χρήστου Β. Χειμώνα, της Σοφίας Μπόρα και της Βασιλικής Λαμπροπούλου. Τη βιβλιογραφία συνέταξαν, στο πρότυπο των βιβλιογραφιών του Δημήτρη Δασκαλόπουλου για τον Σεφέρη και τον Καβάφη, η Λαμπρινή Τριανταφυλλοπούλου (τα χρόνια 1879-1960), συστηματική μελετήτρια του Παπαδιαμάντη, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση του πατέρα της, κριτικού εκδότη του έργου του Σκιαθίτη Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου, και η διδάκτορας Φιλολογίας και γραμματέας της ΕΠΣ Μαρία Αποστολίδου (την περίοδο 1961-2018).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
