Μελετήματα για τη γλώσσα ορισμένων συγγραφέων ή για μεμονωμένα γραμματικά φαινόμενα και συνοπτικές επισκοπήσεις, αυτά ήταν τα εργαλεία που είχαμε για τη γνώση της γλώσσας του ελληνικού Μεσαίωνα. Η Γραμματική της μεσαιωνικής και πρώιμης νέας ελληνικής (The Cambridge Grammar of Medieval and Early Modern Greek) από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις του Κέιμπριτζ είναι η πρώτη μεθοδική προσπάθεια να περιγραφεί αυτή η γλώσσα. Δεκατέσσερα χρόνια έρευνας και συγγραφής, από έξι ειδικούς επιστήμονες, τους Ντέιβιντ Χόλτον και Τζέφρι Χόροκς (Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ), την Τίνα Λεντάρη (Πανεπιστήμιο Αθηνών), την Ιώ Μανωλέσσου (Ακαδημία Αθηνών), τη Μάρτζολιν Γιάνσεν και τον Νότη Τουφεξή, κατέληξαν σε ένα τετράτομο έργο. Ο βυζαντινολόγος και νεοελληνιστής Ντέιβιντ Χόλτον, όνομα αναφοράς των Νεοελληνικών Σπουδών στο Κέιμπριτζ μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2013, μας αφηγήθηκε το χρονικό του έργου, που «ξεκίνησε επίσημα το 2004 με πενταετή χρηματοδότηση από το Ερευνητικό Συμβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου (Arts and Humanities Research Council) και συνεχίστηκε με μικρές επιχορηγήσεις από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και, πολύ σημαντικά, με χορηγία από έναν γενναιόδωρο έλληνα φίλο, απόφοιτο του Κέιμπριτζ», και μας έδωσε μια εικόνα από τη γλώσσα που χαρτογραφεί η Γραμματική τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
