Είχε νυχτώσει πια, τον άκουγα, αλλά, για κάποια δευτερόλεπτα, μόνο τα γυαλιά του διέκρινα. «Δεν με βλέπετε καλά, αλλά προσπαθώ να ανάψω το φως για να με βλέπετε καλύτερα. Ως συνήθως, θα έπρεπε να είμαι σπίτι τώρα, στην κουζίνα συγκεκριμένα, από εκεί προτιμώ να κάνω τέτοιες συζητήσεις, πλην όμως παραμένω ακόμη στο γραφείο μου. Είναι σκοτεινά εδώ, πάντα είναι» είπε ο Τζόναθαν Φράνζεν και τότε, στη δική του οθόνη, στην πλατφόρμα τηλεδιασκέψεων Zoom, το πρόσωπό του φωτίστηκε. «Υπάρχει εκείνη η περίφημη φράση του Χένρι Τζέιμς από το διήγημά του «The Middle Years». Την παραθέτω από μνήμης. «Εργαζόμαστε στο σκοτάδι, κάνουμε ό,τι μπορούμε, δίνουμε ό,τι έχουμε. Η αμφιβολία μας είναι το πάθος μας και το πάθος μας είναι το καθήκον μας. Τα υπόλοιπα είναι η τρέλα της τέχνης». Οπως διαπιστώνετε, το έχω πάρει στα σοβαρά αυτό με την εργασία μέσα στο σκοτάδι…» αστειεύτηκε ο 62χρονος αμερικανός πεζογράφος, ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε λίγες ημέρες κυκλοφορεί και στα ελληνικά το νέο του βιβλίο με τίτλο Σταυροδρόμια (εκδ. Ψυχογιός). Αυτή ήταν η αφορμή για τη συζήτησή μας.
Στα Σταυροδρόμια, όπου ξεδιπλώνει όλα τα εγνωσμένα κλασικότροπα χαρίσματα και την εμβρίθειά του, αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας του Ιλινόι, μιας πολύτεκνης οικογένειας σε κρίση, τους εσωτερικούς της τριγμούς και τις φυγόκεντρες τάσεις των μελών της, με ευρύτερο κοινωνικό υπόβαθρο τη λεγόμενη «αντικουλτούρα» των αρχών της δεκαετίας του 1970 και τον φθίνοντα Πόλεμο του Βιετνάμ. Παρακολουθούμε, λοιπόν, τις διαδρομές του Ρας Χίλντεμπραντ, αναπληρωτή πάστορα σε μια φιλελεύθερη εκκλησία, της συζύγου του Μάριον και των παιδιών τους. «Αμέσως μετά την έκδοση της «Αγνής», το 2015, αισθανόμουν πραγματικά εξαντλημένος. Δεν έβλεπα καν στον ορίζοντα το επόμενο βιβλίο μου. Ωσπου, σε κάποιο ταξίδι μου, συνάντησα κάποιον, έναν άνθρωπο… Δεν θα σας πω ούτε πού ούτε πώς, γιατί είναι αρκετά γνωστός και ενδέχεται να το υποψιαστείτε. Από εκείνη τη στιγμή, κυριολεκτικά, δεν έπαψα να επεξεργάζομαι στο μυαλό μου το είδος του μυθιστορήματος στο οποίο εκείνος θα μπορούσε να εμπεριέχεται σαν χαρακτήρας. Και έτσι μου ήρθε η ιδέα να γράψω ένα «οικογενειακό» βιβλίο που να ενσωματώνει διαφορετικές γενιές. Για χρόνια με θεωρούσαν έναν μυθιστοριογράφο οικογενειακών ιστοριών, αλλά δεν ήμουν ακριβώς αυτό. Το συλλογίστηκα όμως και είπα, εντάξει, ας γράψω κι ένα τέτοιο βιβλίο! Ο άνθρωπος που είχα συναντήσει διήνυε ήδη την τρίτη ηλικία, επομένως κλήθηκα να πάω πίσω στο παρελθόν, μοιραία, προκειμένου να τον ακτινογραφήσω. Φθάνοντας ωστόσο στη δεκαετία του 1970, κατάλαβα ότι, αλίμονο, δεν θα μου έφτανε ένα βιβλίο…» – εξ ου και τα Σταυροδρόμια αποτελούν το πρώτο μέρος μιας σχεδιαζόμενης τριλογίας, εμπνευσμένης μάλιστα από το εμβληματικό Middlemarch της Τζορτζ Ελιοτ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
