«Ολες οι ζωές ξεκινούν με μια γυναίκα, έτσι ξεκινά και η δική μου» λέει η Γκάια αναφερόμενη στη μητέρα της, την κοκκινομάλλα και περήφανη Αντόνια, η οποία στην αρχή ετούτης της ιστορίας προβαίνει σε μια καθιστική διαμαρτυρία, ακριβώς στο επίκεντρο του γραφειοκρατικού τέλματος, προκειμένου να διεκδικήσει ένα νόμιμο σπίτι της προκοπής για τη φτωχή της οικογένεια. Εχει τέσσερα παιδιά και έναν ανάπηρο άντρα. Εχει επίσης μια λυσσαλέα θέληση να βελτιώσει τις δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες ζουν όλοι μαζί. Το βιβλίο Το νερό της λίμνης δεν είναι ποτέ γλυκό (εκδ. Διόπτρα· πρωτότυπος τίτλος L’acqua del lago non è mai dolce, 2021) της Τζούλια Καμινίτο είναι ένα σύγχρονο έργο που διαδραματίζεται κατά τις αρχές της νέας χιλιετίας στα περίχωρα της Ρώμης, κοντά στη λίμνη Μπρατσάνο, και έρχεται να αποτυπώσει έναν σχεδόν απόκρυφο κόσμο, τον κόσμο της ανέχειας, όπου οι εντάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους δημιουργούνται από τη σύγκρουση απελπισίας και ελπίδας, από την παγίδα του κοινωνικού ντετερμινισμού και την προσδοκία της υπέρβασής του. Σε αυτή την ευέλικτη αφήγηση κυριαρχεί μια θυελλώδης σχέση μάνας και κόρης, στο πλαίσιο της οποίας δεν είναι καθόλου ευδιάκριτα τα όρια αγάπης και μίσους. Η 34χρονη συγγραφέας με το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, το τρίτο της κατά σειράν, ήταν φιναλίστ για το Βραβείο Strega (την κορυφαία λογοτεχνική διάκριση της Ιταλίας), ενώ απέσπασε και το (θεωρούμενο πλέον πιο εκλεπτυσμένο και απαιτητικό) Βραβείο Campiello. Πούλησε πάνω από 100.000 αντίτυπα και διαβάζεται (ή πρόκειται να διαβαστεί) μεταφρασμένο σε περισσότερες από 20 χώρες. Η Τζούλια Καμινίτο, γεννημένη στη Ρώμη, με σπουδές Πολιτικής Φιλοσοφίας, μίλησε στο «Βήμα» για ένα βιβλίο που την περασμένη χρονιά προκάλεσε αίσθηση στο αναγνωστικό κοινό της πατρίδας της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
