Ενίοτε η μικροϊστορία συμπλέει με τη μεγάλη Ιστορία, το ατομικό συμβαδίζει με το συλλογικό. Η περίπτωση του Στέφανου Βογορίδη (1770-1859), γιου ζωέμπορου από τη Βουλγαρία που μυήθηκε στην ελληνική παιδεία και ως Φαναριώτης απέκτησε θέσεις μεγάλης επιρροής στην Υψηλή Πύλη, είναι μια ρευστή ζωή σε μια ρευστή πραγματικότητα για την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τις παράλληλες αυτές τροχιές στον 19ο αιώνα παρακολουθεί η Βιογραφία μιας αυτοκρατορίας (εκδ. Αλεξάνδρεια) της καθηγήτριας Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ Χριστίνας Φίλιου εστιάζοντας στις διαδρομές της φαναριώτικης ελίτ μετά την Ελληνική Επανάσταση και στην απόπειρά της να ανασυγκροτήσει την πρότερη ισχύ της εντός του πλέγματος των οθωμανικών μεταρρυθμίσεων. Συζητήσαμε μαζί της για μεταβολές ταυτοτήτων, μετασχηματισμούς δομών και αβέβαιες εποχές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
