Συμβολικό απώτατο όριο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διαδικασία απόδοσης δικαιοσύνης και καινοτομική νομική σύλληψη ως προς την εννοιολόγηση των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, η δίκη της Νυρεμβέργης έληξε την 1η Οκτωβρίου 1946 με την καταδίκη σε θάνατο 12 υψηλόβαθμων στελεχών του Γ΄ Ράιχ που αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του καθεστώτος. Παρά το γεγονός ωστόσο ότι πρόσωπα όπως ο Χέρμαν Γκέρινγκ, ο Ερνστ Καλτενμπρούνερ, ο Γιόακιμ φον Ρίμπεντροπ, ο Βίλχελμ Κάιτελ, ο Αρτουρ Τσάις-Ινκβαρτ υπήρξαν καθοριστικά ως προς την εδραίωση του ναζισμού και την εφαρμογή δολοφονικών πολιτικών που έγιναν πρόξενος θανάτου εκατομμυρίων ατόμων, δεν αποτελούσαν το στενό περιβάλλον του Αδόλφου Χίτλερ.
Γύρω από τον Φύρερ σχηματίστηκε ένας επιλεκτικός κύκλος ευνοούμενων, ο οποίος γνώρισε αυξομειώσεις μέχρι το 1945 λειτουργώντας ως οιονεί οικογενειακός περίγυρος αλλά και ως εξέδρα φανατικών οπαδών και αντηχείο των νεφελωδών ιδεών του. Κομματικά στελέχη, υπασπιστές, φίλοι και οι σύζυγοί τους συνιστούσαν αυτή την ετερόκλητη ομάδα που η Χάικε Γκερτεμάκερ αποκαλεί «η αυλή του Χίτλερ». Στο ομώνυμο βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Gutenberg η γερμανίδα ιστορικός διερευνά τη συγκρότηση, τη διαδρομή και τη μεταπολεμική επιβίωση των μελών της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
