ο ενδιαφέρον για τις Κλασικές Σπουδές διαρκώς περιορίζεται διαβάζουμε συχνά και, παρότι τα δεδομένα δεν επιτρέπουν να το αμφισβητήσουμε, μια παράλληλη τάση υποδεικνύει μια αναζωπύρωση της αρχαιογνωστικής επιθυμίας. Μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι επενδύουν σε φιλόδοξες νέες μεταφράσεις κλασικών κειμένων σε Ευρώπη και Αμερική. Μελετητές κοιτούν μικροσκοπικά τον μεγάλο καμβά της αρχαιότητας και φωτίζουν παραγνωρισμένες περιοχές. Με εφόδιο τις σύγχρονες αναζητήσεις και τα νέα θεωρητικά εργαλεία, διερευνούν τη θέση της γυναίκας στην αρχαιότητα και ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας. Καθώς γερνά ο πληθυσμός, αναρωτιούνται πώς διαχειριζόταν η αρχαιοελληνική κοινωνία τα γηρατειά και αναζητούν πάντοτε απαντήσεις στους αρχαίους έλληνες στοχαστές όταν η δημοκρατία και οι ελευθερίες κινδυνεύουν. «Οι αρχαίοι Ελληνες ζουν ανάμεσά μας» θα λέγαμε ότι είναι το συμπέρασμα του γαλλικού περιοδικού «Critique» στο πρόσφατο αφιέρωμά του με τίτλο Neuf comme l’antique. La Grèce ancienne au present. Το νέο είναι αρχαίο. Η έννοια της είδησης, και των fake news, κατάγεται κι αυτή από την αρχαιότητα και ο Δημοσθένης παραμένει ένας φάρος πολιτικής σκέψης στο επικίνδυνο πέλαγος της μεταπολιτικής.
Ορισμένες από τις πρόσφατες ξενόγλωσσες εκδόσεις στο πεδίο επιλέγουμε και παρουσιάζουμε σήμερα, με μία υποσημείωση: την όλο και ευρύτερη διεθνή εκδοτική παρουσία των ελλήνων κλασικών φιλολόγων. Η αρχαιογλωσσία είναι απαραίτητο εφόδιο για τον μελετητή των κειμένων, ωστόσο η συμμετοχή στον διεθνή επιστημονικό διάλογο απαιτεί δημοσιεύσεις στην αγγλική γλώσσα, τη lingua franca των επιστημών στην εποχή μας, εξασφαλίζοντας έτσι, με σημαντικά αποτελέσματα για το κύρος των ελλαδικών Κλασικών Σπουδών, τη δυνατότητα συνδιαμόρφωσης του πεδίου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
