Ο Γιάννης Καλπούζος στόχευε να κυκλοφορήσει το νέο του βιβλίο Ραγιάς – Μέρες και νύχτες 1821 εντός του 2022, όμως η πανδημία και η απομόνωση τον βοήθησαν να το ολοκληρώσει νωρίτερα. «Μελετώ το Εικοσιένα για πολλές δεκαετίες. Είχα ασχοληθεί και το 2011 στο μυθιστόρημά μου «Αγιοι και δαίμονες». Οι επέτειοι σαφέστατα ανατροφοδοτούν τη μνήμη, αλλά για μένα οφείλει ο σημερινός Ελληνας να βαπτίζεται τακτικότερα στην κολυμπήθρα του Εικοσιένα» δήλωσε προς «Το Βήμα» ο δημοφιλής αρτινός συγγραφέας. «Στον «Ραγιά» θέλησα να δω την Ιστορία χωρίς εξιδανικεύσεις και ωραιοποιήσεις και να λειτουργήσει το βιβλίο ως συνδετικός κρίκος της ψυχής και του λογισμού των ανθρώπων εκείνων των καιρών με τους σημερινούς. Να προσεγγίσω την εποχή και τα γεγονότα με αίσθηση δικαιοσύνης, πάνω από θρησκείες, φυλές και κοινωνικές τάξεις, να αγγίξω θέματα διαχρονικά, όπως το στίγμα του βιασμού, και, έτσι, να γίνει ένα λογοτεχνικό πεδίο στοχασμού και αναψηλάφησης των προτεραιοτήτων μας. Γιατί υπάρχει στο βιβλίο και μια πρόταση ως προς το νόημα της ατομικής και συλλογικής ζωής. Και όλα μέσα από μια σαγηνευτική μυθοπλασία, πιστεύω, και με ζητούμενο την αναγνωστική ευφορία».
Γιατί προέκρινε τη συγκεκριμένη λέξη στον τίτλο; «Ο ραγιάς, ήτοι ο υπόδουλος, σηματοδοτεί τη σκλαβιά, τον εξευτελισμό. Ανθρώπους που δεν τους ανήκε τίποτα, δεν έλεγχαν στοιχειωδώς τη ζωή τους και αδυνατούσαν να προστατέψουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Τους καταδυνάστευε ο φόβος. Με τη λαχτάρα να ζήσουν ανθρωπινά και να πάψουν να είναι ραγιάδες ξεσηκώθηκαν τότε οι Ελληνες. Ομως ο ραγιαδισμός συνεχίζει, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, να υφίσταται φανερά ή με σκιώδη τρόπο και πρέπει να το κατανοήσει ο καθένας και να πασχίσει να τον αποτινάξει. Κοντολογίς, επέλεξα τον τίτλο ως σταυρό μαρτυρίου και ως αφετηρία για την ανάσταση, την ελευθερία».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
