Θεσσαλονίκη, 1965. Λίγο προτού εκδηλωθεί αυτό που έμεινε στην Ιστορία ως Αποστασία, λίγο προτού ξεσπάσει η πολιτική κρίση των Ιουλιανών. Ο Γιάννης Βεντήρης, ιδιοκτήτης της εφημερίδας Μακεδών, γνωστός και ως Γρύπας «λόγω της ευφυΐας και της ευελιξίας του», υποδέχεται τον κύριο Μπέρνταμ στο πολυτελές γραφείο του. Ο τελευταίος, αξιωματούχος της αμερικανικής διπλωματίας, του επισημαίνει ότι «η πολιτική στην Ελλάδα δεν μπορεί να ιδωθεί αυτόνομα, δηλαδή μόνο εθνικά […] μόνο οι φανατικοί και οι στενόμυαλοι δεν το κατανοούν αυτό», εννοώντας δηλαδή ότι «πλήρης ανεξαρτησία δεν υπάρχει πουθενά». Με τούτη την αρκούντως απροκάλυπτη συνομιλία, στην αρχή του νέου βιβλίου του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, πιάνουμε ακαριαία το νόημα και της απολαυστικής αφήγησης και του σύνθετου παιχνιδιού που αναπτύσσεται στην Casa Μπιάφρα. Ο θεσσαλονικιός συγγραφέας επανέρχεται με μυθιστόρημα ύστερα από αρκετά χρόνια (Υπουργός νύχτας, 2016) και το βέβαιο είναι ότι διανύει την πιο δημιουργική περίοδο της λογοτεχνικής του ωριμότητας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
