«Διδάξαμε στα παιδιά την αγάπη για την πατρίδα τους, μια ιδέα που δεν προτείνω να διαψεύσουμε, αλλά μόνο να διευρύνουμε προσθέτοντας σ’ αυτήν τη διδασκαλία την αγάπη για την κοινή τους πατρίδα την Ευρώπη, και για ολόκληρο τον κόσμο, ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το στοίχημά μας είναι η προβολή της έννοιας της πατρίδας όχι μέσα από το πρίσμα της αντιπαλότητας, αλλά της σύνδεσής της με τις ξένες πατρίδες» τόνιζε με αγωνία ο Στέφαν Τσβάιχ στη διάλεξή του για την ηθική αποτοξίνωση της Ευρώπης, στο συνέδριο της Accademia d’Italia στη Ρώμη το 1932 (Στέφαν Τσβάιχ, Εκκληση προς τους Ευρωπαίους, εκδ. Μελάνι, 2017).
Στο προοίμιο του βιβλίου του, ο Τάκης Αναστόπουλος μας θυμίζει με εύστοχο τρόπο τον έντονο ακτιβισμό του Τσβάιχ, ο οποίος μιλούσε για την ανάγκη ενοποίησης της Ευρώπης, δανειζόμενος από τον Φάουστ του Γκαίτε τη φράση: «Στην αρχή υπήρξε η πράξη». Ο Αναστόπουλος υπογραμμίζει πως είναι το ίδιο πνεύμα που βρίσκουμε με διαφορετική διατύπωση στην ιστορική διακήρυξη του Ρομπέρ Σουμάν της 9ης Μαΐου 1950: «Η Ευρώπη δεν θα δημιουργηθεί διαμιάς, ούτε ως ένα συνολικό οικοδόμημα, θα διαμορφωθεί μέσα από συγκεκριμένα επιτεύγματα που θα δημιουργήσουν πρώτα μια πραγματική αλληλεγγύη». Αυτό το υπερεθνικό όραμα υπηρέτησε ο Τάκης Αναστόπουλος και «αυτού του οράματος τη θεσμική έκφανση και πορεία επιχειρεί να αποδώσει, μέσα από μια «εκ των ένδον» οπτική, προσέγγιση και ανάλυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», όπως σημειώνει στον πρόλογό του ο Νικηφόρος Διαμαντούρος που έχει κι αυτός υπηρετήσει τη θεσμική έκφανση της ευρωπαϊκής ιδέας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
