Η κολεκτιβοποίηση της γης στη Σοβιετική Ενωση υπήρξε ένα γιγαντιαίο εγχείρημα στην επιτυχία του οποίου ο Ιωσήφ Στάλιν υπολόγιζε ώστε να στερεώσει οριστικά και αμετάκλητα την προσωπική του εξουσία μετά την επικράτησή του επί των αντιπολιτευτικών δυνάμεων του κομμουνιστικού κόμματος. Αντίθετα, η βιαιότητα και η προχειρότητα της εφαρμογής του σχεδίου οδήγησαν το 1932-1933 σε μια οξεία επισιτιστική κρίση με περίπου 5 εκατομμύρια νεκρούς. Η συντριπτική πλειοψηφία τους προήλθε από την Ουκρανία, όπου σύμφωνα με την ενδελεχή μελέτη της αμερικανίδας δημοσιογράφου και ιστορικού Αν Απλμπαουμ με τίτλο Κόκκινος λιμός (στα ελληνικά από τις 21 Οκτωβρίου), ο Στάλιν παρενέβη προκειμένου να χρησιμοποιήσει την πείνα ως πολιτικό όπλο: επιτείνοντας τις ήδη δραματικές συνθήκες και συνδυάζοντάς τες με την καταπίεση της τοπικής εκκλησίας και κουλτούρας σκόπευε να καθυποτάξει οριστικά μια «ύποπτη» για τον ίδιο εθνότητα. Γνωστή στο ελληνικό κοινό από τα προηγούμενα βιβλία της για την ιστορία της Κεντρικής Ευρώπης Γκούλαγκ (εκδ. Ιωλκός) και Σιδηρούν Παραπέτασμα (εκδ. Αλεξάνδρεια) η 55χρονη καθηγήτρια του London School of Economics και αρθρογράφος της «Washington Post» μίλησε στο «Βήμα» για τον «πόλεμο» του Στάλιν κατά της Ουκρανίας και την αντήχησή του στην ιστορική μνήμη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
