Τώρα που καλώς ή κακώς κυριαρχούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – η ενστικτώδης μεταδοτικότητα και η απρόβλεπτη διασπορά τους – μπορεί να γίνει «είδηση» το τίποτα. Αυτό σκεφτόμουν τις μέρες που είχε προκληθεί «σάλος» απ’ όσα είπε ο Γιαν Μουάξ στο περιοδικό «Marie Claire», ότι δηλαδή οι πενηντάρες είναι «αόρατες» επειδή παραείναι σιτεμένες για τα γούστα του και ότι προτιμά, ερωτικά πάντοτε, τη θηλυκή νεολαία της Ασίας με τα σφριγηλά κορμιά της. Σύμφωνοι, αυτός ο πενηντάρης – που μόνο αφελής δεν είναι – μπορεί να ακούστηκε σαν προαγωγός που δραστηριοποιείται στην Απω Ανατολή και να εξόργισε δικαίως πολλές κυρίες, πλην όμως μίλησε, συγκεκριμένα, για τον εαυτό του. Τον ίδιο πενηντάρη, ευρύτερα, τον διαψεύδουν η ίδια η ζωή και η πραγματικότητα, κάθε πενηντάρα που χαίρεται το σώμα της, το σεξ και τον έρωτα. Επομένως, γιατί τέτοιος αντίκτυπος;
Η εξήγηση είναι, ασφαλώς, σύνθετη. Εφάπτεται όχι μόνο με τη φύση της μεταμοντέρνας δημοσιότητας, όχι μόνο με την εντατικοποίηση, εσχάτως, των φεμινιστικών προβληματισμών (σοβαρών και υστερικών), αλλά και με την αθάνατη δημοκρατικότητα του κουτσομπολιού που ενδύεται πανεύκολα κάθε είδους υψηλό κίνητρο.
Ας πούμε, ο «Guardian» έκανε είδηση τον πενηντάρη και «μοίρασε» τις απόψεις του σε όλον τον πλανήτη. Το ενδιαφέρον όμως έγκειται στον βασικό τίτλο, όπου ο Γιαν Μουάξ δεν αναφέρεται με το ονοματεπώνυμό του, αλλά ως «γάλλος συγγραφέας».
Το ίδιο ακριβώς έκαναν και τα υπόλοιπα διεθνή μέσα που καβάλησαν το κύμα των αντιδράσεων. Λογικότατο, καθώς το έργο του Μουάξ είναι παντελώς άγνωστο όχι μόνο στον αγγλόφωνο κόσμο αλλά λίγο-πολύ παντού (ακόμα και στην Ελλάδα όπου είχαν κυκλοφορήσει παλαιότερα δύο βιβλία του με άγνωστα αποτελέσματα).
Γενικότερα, από λογοτεχνική άποψη, ο Γιαν Μουάξ είναι μάλλον «αόρατος» εκτός Γαλλίας, όπου σίγουρα είναι περισσότεροι αυτοί που τον έχουν δει στην τηλεόραση απ’ αυτούς που έχουν διαβάσει τα βιβλία του. Μα έχει πάρει βραβεία στη Γαλλία, θα πει κάποιος. Απάντηση: απονέμουν τόσο πολλά οι Γάλλοι κάθε χρόνο που φτάνουν για όλους!
Κακά τα ψέματα ωστόσο, ο «σάλος» δεν προκλήθηκε μόνο από τις δηλώσεις καθαυτές αλλά και από την ιδιότητα «συγγραφέας» που, καταπώς φαίνεται, μπορεί ακόμη να σκανδαλίζει. Το αστείο βέβαια είναι ότι τις δηλώσεις αυτές δεν τις έκανε ο Μπαλζάκ, ούτε ο Καμί, ούτε καν ο Ουελμπέκ. Ενα είναι βέβαιο, αν οι επίμαχες δηλώσεις του Μουάξ ήταν, λ.χ., οι πρώτες αράδες ενός μυθιστορήματός του, σήμερα θα τις αγνοούσαμε.
