Υστερα από τα δύο μυθιστορήματα μιας τριλογίας με θέμα τον ισπανικό εμφύλιο, το Φαλκό και το Εύα, εκδόθηκε στη χώρα μας το τρίτο και τελευταίο μέρος, το Σαμποτάζ. Σε αυτό ο συγγραφέας της, ο Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε (Καρθαγένη, 1951), μάχιμος δημοσιογράφος επί χρόνια, μέλος της Βασιλικής Ισπανικής Ακαδημίας Γραμμάτων, επιχειρεί να μιλήσει για τη ζωγραφική του Πάμπλο Πικάσο, για τον ίδιο τον καλλιτέχνη και βεβαίως για τον αντίκτυπο του εμφυλίου στη Γαλλία. Μεταφέροντας τη δράση του ήρωά του, του Λορένθο Φαλκό, στο Παρίσι, εγκαταλείποντας για λίγο την Ισπανία, όπου οι άγριες μάχες μαίνονται, επιχειρεί να δείξει πώς αντιμετώπιζαν εκείνον τον πόλεμο οι ξένοι: Γάλλοι, Αγγλοι, Αμερικανοί και Σοβιετικοί.
Ο Φαλκό, τυχοδιώκτης, λάτρης των ωραίων γυναικών, πρώην λαθρέμπορος όπλων, πράκτορας μυστικών υπηρεσιών, άνθρωπος χωρίς ιδεολογία, έχει στρατολογηθεί από κάποιον Ναύαρχο, στέλεχος του φρανκισμού, ως επαγγελματίας εκτελεστής. Εδώ, τον Μάιο του 1937, καθώς το Παρίσι ετοιμάζεται να υποδεχθεί τη Διεθνή Εκθεση Τεχνών και Τεχνικών, ενώ η δημοκρατική κυβέρνηση ελπίζει πως χάρη στον πίνακα του Πικάσο θα φανεί ο αγώνας του ισπανικού λαού κατά του φασισμού και θα της προσφέρει τη διεθνή υποστήριξη. Αυτή την εποχή τη Γαλλία την κυβερνάει το Λαϊκό Μέτωπο υπό τον Λεόν Μπλουμ που υποστηρίζει τους Δημοκρατικούς, ο Χίτλερ απειλεί να εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία και ο Στάλιν σκηνοθετεί τις Δίκες της Μόσχας κατά των εσωκομματικών του αντιπάλων – επιπλέον, με κάποια αφορμή ο συγγραφέας μάς θυμίζει τη «βάρβαρη» γενοκτονία των Τούρκων κατά των Αρμενίων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
