Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Οριάνα Φαλάτσι (1929-2006) και ο μαχητικός σκηνοθέτης, ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και αριστερός διανοούμενος Πιερ Πάολο Παζολίνι (1922-1975) είναι δύο πνευματικές φυσιογνωμίες που σημάδεψαν με το έργο τους τη μεταπολεμική Ιταλία. Στο βιβλίο Ο άβολος Παζολίνι (εκδ. Athens Review of Books) άρτια μεταφρασμένο από την Κωνσταντίνα Ευαγγέλου, συγκεντρώνονται τα πέντε κείμενα της Φαλάτσι για τον Παζολίνι, γραμμένα στα χρόνια 1966-1975. Στο πρώτο, «Ενας μαρξιστής στη Νέα Υόρκη», η Φαλάτσι, περιγράφοντας γλαφυρά την εμπειρία της συνάντησής της με τον Παζολίνι στην αμερικανική μεγαλούπολη και ενσωματώνοντας αφηγήσεις του, αναδεικνύει τον δυναμισμό, τις ευαίσθητες όψεις αλλά και τις εμμονές ενός καλλιτέχνη – «ανεξάρτητου μαρξιστή» (χαρακτηρισμός του ίδιου) που αναζητεί τον ορθό προσανατολισμό της Αριστεράς και δεν διστάζει να περνά τις νύχτες του δίπλα στο υποπρολεταριάτο των κακόφημων προαστίων. Τα υπόλοιπα τέσσερα κείμενα, γραμμένα τον Νοέμβριο του 1975, ύστερα από την άγρια δολοφονία του Παζολίνι στις 2 Νοεμβρίου, καταθέτουν τα πραγματικά στοιχεία της αγωνιώδους προσπάθειας της Φαλάτσι να δείξει ότι ο Πιερ Πάολο δεν φονεύτηκε μόνο από τον δεκαεπτάχρονο κακοποιό Τζουζέπε Πελόζι, αλλά από μια ομάδα τουλάχιστον τριών νεαρών – ανθρώπων της νύχτας. Ο βασικός ισχυρισμός της Φαλάτσι είναι ότι ο θάνατος του Παζολίνι δεν προκλήθηκε από έναν τυχαίο καβγά, εξαιτίας της διαφωνίας σε μια ερωτική συναλλαγή. Βασισμένη στη μαρτυρία ενός ανώνυμου μάρτυρα και επισημαίνοντας τα κραυγαλέα λάθη και την περίεργη καθυστέρηση των διωκτικών και των δικαστικών αρχών, η Φαλάτσι υποστηρίζει πολύ πειστικά ότι ο φόνος του Παζολίνι ήταν ένα προσχεδιασμένο έγκλημα με αδιευκρίνιστα κίνητρα και σκοτεινούς ηθικούς αυτουργούς, αλλά και αφήνει την υπόνοια ότι οι διεφθαρμένες ιταλικές αρχές κατεύθυναν την έρευνα προς την εκδοχή του ατυχούς συμβάντος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
