Ας ξεκινήσουμε με κάτι που έχει ενδιαφέρον, που δεν είναι απλώς μια αίσθηση αλλά θα μπορούσε εύκολα να επαληθευθεί και στατιστικά, αν μετρούσαμε τα βιβλία ένα προς ένα. Το έτος που διανύουμε και σιγά-σιγά φτάνει στο τέλος του, το 2023, αποτελεί για την ελληνική εκδοτική αγορά το αποκορύφωμα μιας πρόσφατης τάσης η οποία, όπως συμβαίνει συνήθως, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό προφανώς, από διεθνής γίνεται κάποια στιγμή και εγχώρια. Η λεγόμενη «Μαύρη Ηπειρος» φαίνεται να ενδιαφέρει λογοτεχνικά όλο και περισσότερο τον υπόλοιπο πλανήτη. Οι ιστορίες της Αφρικής ή οι ιστορίες που μοιραία συμπεριλαμβάνουν την Αφρική σε έναν άνισο κόσμο που μετασχηματίζεται με ταχύτατους ρυθμούς, ιστορίες διαφορετικές μεταξύ τους και γραμμένες σε διαφορετικές γλώσσες, όπως τα αγγλικά, τα γαλλικά ή τα πορτογαλικά, δηλαδή σε γλώσσες οι οποίες ασφαλώς και συγκροτούν μία ακόμη όψη της κληρονομιάς του αποικιακού φαινομένου, πλέον ακούγονται πιο δυνατά παντού. Η συγκεκριμένη εξέλιξη έρχεται να διευρύνει και τις γνώσεις μας (για το παρελθόν και το παρόν της Αφρικής) και τις αισθητικές μας αντιλήψεις (για αφηγηματικούς τρόπους και αντίστοιχες υφολογικές αναζητήσεις) και τις ευαισθησίες μας (ευρύτερα για ζητήματα της κοινωνίας, είτε στη διαχρονική είτε στην επικαιρική τους διάσταση, καθότι η μετανάστευση των ανθρώπων, επί παραδείγματι, δεν απασχολεί μόνο τη σημερινή ειδησεογραφία αλλά και χάνεται, ως πραγματικότητα, στα βάθη του χρόνου).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
