«Ολα πρέπει να αλλάξουν για να παραμείνουν ίδια». Οταν γράφονταν αυτά τα λόγια, μία από τις διάσημες φράσεις της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Σικελός Τζουζέπε Τομάζι, δούκας της Πάλμα και πρίγκιπας της Λαμπεντούζα, ήταν περίπου 58 ετών. Στα 1954-1955 οργάνωνε οικογενειακές αναμνήσεις και αφηγήσεις σε μια μυθοπλασία που όταν εκδόθηκε το 1958, ενάμιση χρόνο μετά τον πρόωρό θάνατό του, τον ενέταξε στην ιστορία των ευρωπαϊκών γραμμάτων. Γνωρίζουμε τον Λαμπεντούζα ως τον συγγραφέα ενός έργου, του περίφημου μυθιστορηματικού Γατόπαρδου. Η ενασχόλησή του όμως με τη λογοτεχνία, ως αναγνώστη και κριτικού, είχε ιστορία. Μελετητής της αγγλικής και της γαλλικής λογοτεχνίας, δημοσίευε το διάστημα 1926-1927 κριτικές γαλλικών έργων στο γενοβέζικο περιοδικό Le Opere e I Giorni. Ενας τόμος αναγνώσεων του Σταντάλ, μια εισαγωγή στη γαλλική λογοτεχνία του 16ου αιώνα και δυο τόμοι κριτικών κειμένων για την αγγλική λογοτεχνία, που εκδόθηκαν μετά θάνατον, είναι ο απολογισμός ενός συστηματικού και οξυδερκούς αναγνώστη. Μεταξύ αυτών και μια διάλεξη για τον Μπάιρον του 1954, που μεταφράστηκε σε αρκετές γλώσσες και κυκλοφορεί τώρα και στα ελληνικά (Μπάιρον, μτφ. Δήμητρα Δότση, Αιώρα, 2020).
Ο μέσος έλληνας αναγνώστης ταυτίζει μυθοποιητικά τον Μπάιρον με τον φιλέλληνα λόρδο Βύρωνα που ξόδεψε την περιουσία του για τον Αγώνα και πέθανε το 1824 στο Μεσολόγγι. Για την υπόλοιπη Ευρώπη είναι ο ποιητής που ενσάρκωσε τη ρομαντική ιδέα, που επηρέασε καθοριστικά τους συγκαιρινούς του αφήνοντας πίσω το ερώτημα αν η μεγάλη φήμη του οφειλόταν περισσότερο στη ζωή του παρά στην ποίησή του, κι αν εν τέλει αυτή είναι σημαντικότερη από το έργο του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
