Ο Φλοράν-Κλοντ Λαμπρούστ θεωρεί το διπλό βαπτιστικό του όνομα αποτυχημένο. To βρίσκει κακόγουστο και αδερφίστικο και το σιχαίνεται. Αυτό, βέβαια, είναι το μικρότερο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Ακολουθεί ευθύς αμέσως το μεγαλύτερο. «Δεν μπορώ να το κρύψω από τον εαυτό μου: θα τελειώσω τη ζωή μου δυστυχισμένος, δύσθυμος και μόνος, και θα μου αξίζει». Ο πρωταγωνιστής της Σεροτονίνης, του νέου βιβλίου του Μισέλ Ουελμπέκ, εμφανίζει έναν συντριπτικό βαθμό επίγνωσης για τα πράγματα, όχι μόνο για όσα νιώθει ή δεν μπορεί πια να νιώσει, αλλά και για όσα τον περιβάλλουν. Το άτεγκτο βλέμμα του, είτε στρέφεται προς τα μέσα (στον εύθρυπτο ψυχισμό του) είτε προς τα έξω (στον ανάλγητο κοινωνικό κόσμο), χαρακτηρίζεται από την υψηλή ευκρίνεια της ματαιότητας. Πώς όμως έφτασε σε αυτό το σημείο; Να τελειώνουν όλα μες στη θλίψη και στην οδύνη; Ο 46χρονος ήρωας – ο αφηγητής του μυθιστορήματος, μια ακόμη διαθλασμένη εκδοχή του βραβευμένου γάλλου συγγραφέα – περιγράφει την αποχαυνωμένη και επώδυνη κατάρρευσή του ανατρέχοντας στο τραυματικό παρελθόν, στην ατυχή αλληλουχία των περιστάσεων που απέδειξαν την παντελή ανικανότητά του να συμβαδίσει με τον ίδιο του τον βίο, ερωτικό και επαγγελματικό.
Χρονικό κατάπτωσης
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
