Την ανθολογία The Best Short Stories of Negro Writers την προμηθεύτηκα τον Οκτώβριο του 1983 από έναν πάγκο στη Λεωφόρο Λέξινγκτον του Μανχάταν. Από τους ανθολογούμενους ήξερα μόνο τον Ραλφ Ελισον και τον Λάνγκστον Χιουζ (που ήταν και ο ανθολόγος) κι απ’ αυτόν ελάχιστα ποιήματά του, δυσεύρετα κι εκείνα, που είχαν μεταφραστεί στη δεκαετία του 1960. Ο τόμος περιελάμβανε 47 διηγήματα από ισάριθμους συγγραφείς, το ένα καλύτερο από το άλλο. Οπως συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις, ήταν η καλύτερη εισαγωγή στην αφροαμερικανική λογοτεχνία.
Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς παρακολούθησα την εκπληκτική παράσταση Gospel at Colonus (Γκόσπελ στον Κολωνό) στην Brooklyn Academy of Music, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Λι Μπρούερ και μουσική του Μπομπ Τέλσον. Ηταν η εκδοχή των μαύρων για τον Οιδίποδα επί Κολωνώ του Σοφοκλή. Το δεύτερο γεγονός, όπου αναγνώριζα το ελληνικό αποτύπωμα σε μια κουλτούρα που γνώριζα ελάχιστα, μου γέννησε το ενδιαφέρον να μάθω ό,τι μπορούσα γι’ αυτήν και ιδιαίτερα για την πιο σημαδιακή της περίοδο (1920-1940), που τη σηματοδοτούσε η λεγόμενη Αναγέννηση του Χάρλεμ, δεδομένου μάλιστα ότι ζούσα τότε στη Νέα Υόρκη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
