«Ωι πατέρα δεν λες, ώι μάνα λες». Ετσι είναι. «Μυστικό μπορεί να μη λες, αλλά η μάνα είναι ο αφαλός. Δεν λέω για το κεφάλι μου, λέω για όλον τον κόσμο». Η Αλέξω, η θαυμάσια αφηγήτρια στο νέο βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου με τίτλο Ουρανός απ’ άλλους τόπους, είναι μια «μπάμπω», μια γυναίκα από την Ηπειρο που κοντοζυγώνει τα εκατό της χρόνια και (ευρισκόμενη πια στην Ηγουμενίτσα, μακριά από το χωριό της στην ορεινή Μουργκάνα, κοντά στα σύνορα με την Αλβανία) εξιστορεί τη ζωή της, με τη μοναδική, γάργαρη και λαγαρή λαλιά της. Την ίδια (κόρη μιας πολύτεκνης, φτωχής και «ανταρτόπληκτης» οικογένειας) τη στοιχειώνει ακόμη και στα γηρατειά μια συμφορά: ο χαμός της μητέρας της, της «νοητικής και καλής» Μηλιάς, από τα χέρια των κομμουνιστών στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Η Αλέξω (η οποία έχει εμφανιστεί και σε άλλα, παλαιότερα κείμενα του 66χρονου συγγραφέα, γεννημένου στην Πόβλα Θεσπρωτίας) ανασυγκροτεί εδώ τις πυκνές συντεταγμένες ενός ολόκληρου «χωριανικού» κόσμου, σκληροτράχηλου και θελξικάρδιου, μετουσιώνοντας τη φωνή της σε προέκταση της μνήμης της, μιας μνήμης συνειρμικής που ενσωματώνει όχι μόνο συλλογικά ήθη αλλά και βιώματα, ριζωμένα στον χώρο και στον χρόνο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
