Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ο Κώστας Μουρσελάς αρχίζει να γράφει μια νουβέλα. Μια μαύρη σάτιρα με θέμα το έγκλημα, την κοινοτοπία του κακού, τη ζωή που σπαταλιέται στην ικανοποίηση του συμφέροντος. Την ολοκλήρωσε, όπως φαίνεται, λίγο πριν από τον θάνατό του, και το χειρόγραφο, άτιτλο, βρίσκεται στο αρχείο του, μαζί με άλλες σημειώσεις και ανέκδοτα κείμενα. Με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από τον θάνατό του στις 15 Ιουλίου, η σύζυγός του Κική Μουρσελά παραχώρησε στο «Βήμα» το χειρόγραφο, από όπου δημοσιεύουμε σήμερα ένα απόσπασμα. Το κείμενο αναπαράγεται από το αυτόγραφο του συγγραφέα, με σιωπηρές διορθώσεις στην ορθογραφία και στη στίξη.
Πρωταγωνιστής ο Θεοδόσης, υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρείας. Σε ένα καφενείο, του πιάνει κουβέντα ένας άνδρας ο οποίος συστήνεται ως Καποδίστριας. Επάγγελμα στα φανερά, εκπαιδευτικός της ιδιωτικής εκπαίδευσης· στα κρυφά, δολοφόνος. Μοιάζει να γνωρίζει αρκετά για τον Θεοδόση και οι φοβερές αποκαλύψεις του ερεθίζουν την περιέργεια του συνομιλητή του. Είναι μάλιστα, του λέει, ο δολοφόνος του νεαρού πολιτικού για τον οποίο γράφει στο πρωτοσέλιδό της η εφημερίδα που κρατά στα χέρια του…
«Καλά, ποιος θα τολμούσε να σας παραγγείλει κάτι τέτοιο;» τον ρώτησε [ο Θεοδόσης] και ο κύριος Καποδίστριας του εξήγησε ότι προφανώς όποιος είχε συμφέρον από την εξαφάνιση του πολιτικού. Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να το καταλάβει κανείς.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
