«Να βγάλουμε μια φωτογραφία!» παρότρυνε στο τέλος συνεδρίων και συναντήσεων. Είχε πάντοτε μαζί τη φωτογραφική του μηχανή, και έπαιρνε και εκείνος θέση στην «οικογενειακή φωτογραφία» βγάζοντας τα γυαλιά του και χαμογελώντας. Το χαμόγελο άνθιζε εύκολα στο πρόσωπο του Μάριο Βίτι, ενός εκ των σημαντικότερων νεοελληνιστών του 20ού αιώνα, που πέθανε την περασμένη Τρίτη στη Ρώμη σε ηλικία 97 ετών.
Γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη το 1926, γιος ιταλού χρηματιστή και Ρωμιάς με καταγωγή από το Φανάρι και την Καππαδοκία. Στην Πόλη ο πατέρας του τον φέρνει σε επαφή με τον Γιάννη Χαλκούση, διευθυντή του περιοδικού Ο Λόγος (1918-1922), και ο φιλότεχνος μόδιστρος νονός του τού χαρίζει ποιήματα του Πολ Βαλερί και του συστήνει τον Θράσο Καστανάκη. Μεγαλώνει σε ένα εύπορο περιβάλλον θρησκευτικής, γλωσσικής και εθνικής ανεξιθρησκίας, το οποίο θα αφήσει τον Οκτώβριο του 1946 αναχωρώντας για σπουδές Νομικής στη Ρώμη. Η γνωριμία του εκεί με τον καβαφιστή Φίλιπο Μαρία Ποντάνι θα είναι καταλυτική για την καλλιέργεια του πάθους για τη νεοελληνική λογοτεχνία που εξελίχθηκε σε «λόγο της ύπαρξής» του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
