Η ποίηση του μείζονος γερμανού ρομαντικού Φρίντριχ Χέλντερλιν (1770-1843) δεν είναι ασφαλώς άγνωστη στη χώρα μας. Σημαντικές προσωπικότητες των γραμμάτων μας ασχολήθηκαν είτε περιστασιακά είτε συστηματικά με το έργο του: ο Τάκης Παπατσώνης, ο Αρης Δικταίος, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Β.Ι. Λαζανάς, ο Γιάννης Σφακιανάκης και πολλοί άλλοι. Οι μεταφράσεις τους όμως είναι σήμερα δυσεύρετες, όπως και οι σχετικές μελέτες.
Θα σταθώ μόνο σε ένα παράδειγμα: του Τάκη Παπατσώνη, στην ποίηση του οποίου η παρουσία του Χέλντερλιν είναι εμφανέστατη. Οι μεταφράσεις του δεν κυκλοφορούν, ενώ τα τρία δοκίμιά του, που περιλαμβάνονται και στον εντυπωσιακό τόμο των δοκιμίων του Ο τετραπέρατος κόσμος Α΄, που εξέδωσε ο Ικαρος το 1966, είναι επίσης δυσεύρετα, αφού ο τόμος εδώ και χρόνια δεν υπάρχει, δυστυχώς, στην αγορά. Είναι κατά τη γνώμη μου ό,τι σημαντικότερο και βαθύτερο έχει γραφτεί στη γλώσσα μας για αυτόν τον μεγάλο ποιητή. Την «παρουσία» του δεν θα δυσκολευτεί να «δει», όποιος θέλει να μπει στα βαθιά νερά, στην ποίηση του Οδυσσεά Ελύτη: στο Φωτόδεντρο, στη Μαρία Νεφέλη και κατεξοχήν στα Ελεγεία της Οξώπετρας. Ιδιαίτερα στα τελευταία, η παρουσία αυτή είναι νομίζω ακόμη πιο έντονη κι από εκείνη του Ρίλκε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
