Ενα ορεινό χωριό στη μαοϊκή Κίνα το 1972. Μοιάζει ερειπωμένο. Σιγά-σιγά, ανάμεσα σε χαλάσματα και στενούς χωμάτινους δρόμους ξεπροβάλλουν πρόσωπα ανθρώπων, ενηλίκων και παιδιών, ομοιόμορφα ντυμένων με μπλε και χακί στολές, που κοιτούν έκπληκτοι ίσως και φοβισμένοι. Αυτό που κοιτούν είναι την κινηματογραφική κάμερα που τους φιλμάρει. Και τους λευκούς ανθρώπους πίσω από αυτήν, που όμοιούς τους δεν έχουν ξαναδεί. Οι λευκοί δεν θέλουν να ενοχλήσουν. Οπως έχει δηλώσει ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ με τίτλο «Chung Kuo, Κίνα», ο ιταλός σκηνοθέτης Μικελάντζελο Αντονιόνι, σκοπός τους είναι να καταγράψουν αυτό που βλέπουν, τους Κινέζους και τη ζωή τους.
Στο μυθιστόρημά του Αφέντες και Δούλοι, η πλοκή του οποίου εκτυλίσσεται στην Κίνα από την εγκαθίδρυση του μαοϊκού καθεστώτος το 1949 μέχρι τα γεγονότα της πλατείας Τιενανμέν, το 1989, ο γάλλος συγγραφέας Πολ Γκρεβεγιάκ αναφέρεται και στην επίσκεψη του Αντονιόνι. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι όσο πολύτιμο είναι το ντοκιμαντέρ του Αντονιόνι ως μοναδικό ντοκουμέντο μιας εποχής, αντιστοίχως πολύτιμο και διαφωτιστικό είναι και το μυθιστόρημα του Γκρεβεγιάκ για τη φρίκη του ολοκληρωτισμού στην Κίνα, θύμα της οποίας υπήρξαν οι άνθρωποι αλλά και ο πολιτισμός.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
