«Υπάρχει τόση μοχθηρία πάνω στο «Σάαρνταμ», που θα έφτανε για να συντρίψει ολόκληρες στρατιές αγγέλων». Ο επιβαίνων στο πλοίο της Ολλανδικής Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών από την Μπατάβια προς το Αμστερνταμ το σωτήριο έτος 1634 κυριολεκτεί: μετά την αναχώρηση ανακαλύπτεται ότι παρών μεταξύ των επιβατών είναι ένας δαίμονας – ή ένας τόσο δαιμόνιος εγκληματίας ώστε η ανθρώπινη φύση του να μη διαφέρει σημαντικά από τη διαβολική. Ο σιδεροδέσμιος ερευνητής Σάμιουελ Πιπς και ο σωματοφύλακάς του, Αρεντ Χέις, οφείλουν να υπερβούν τα εμπόδια των ιεραρχιών της θάλασσας, των αποικιακών αριστοκρατών, των μυστικών και των ψεμάτων που φαίνεται να διέπουν τις σχέσεις όλων των κοινωνικών στρωμάτων του πλοίου προκειμένου να αντιληφθούν κατά πόσο τα εγκλήματα που αρχίζουν να διαπράττονται οφείλονται σε φυσικές ή υπερφυσικές δυνάμεις, στα ανθρώπινα πάθη ή στις σατανικές επιβουλές. Ο Διάβολος και τα σκοτεινά νερά (εκδ. Μεταίχμιο) του Βρετανού Στιούαρτ Τέρτον είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του μετά το ιδιαίτερα επιτυχημένο Οι επτά θάνατοι της Εβελιν Χάρντκαστλ. Στημένο στον ατμοσφαιρικό χώρο ενός ιστιοφόρου που διαπλέει τον Ινδικό Ωκεανό λειτουργεί εξωτερικά ως ναυτική περιπέτεια, ένας κλασικός τόπος της λογοτεχνίας, ωστόσο στην καρδιά του αποτελεί ειδικότερη μεταφορά μιας μορφής αστυνομικής αφήγησης, αυτής του αινίγματος του «κλειστού δωματίου». Ο Τέρτον χειρίζεται άριστα τις ισορροπίες που απαιτεί το είδος, κατανέμει αποτελεσματικά τις υποψίες, τοποθετεί μαεστρικά τα πιόνια των χαρακτήρων του και αφήνει το παιχνίδι να εξελιχθεί ως τη λύση του προς τέρψη του αναγνώστη.