Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης ζει στη Σουηδία σχεδόν εξήντα χρόνια πια και ως συνήθως ξεκαλοκαιριάζει στο μικρό εξοχικό του σπίτι που βρίσκεται στο Γκότλαντ, το μεγαλύτερο νησί της χώρας στη Βαλτική Θάλασσα. Το βιβλίο του Η πολιορκία της Τροίας (κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη, αφού πρώτα μεταφράστηκε και σε άλλες γλώσσες, όπως η αγγλική και η ισπανική) το είχε γράψει αρχικά στα σουηδικά (Slaget om Troja, 2018). Πρόκειται για ένα σύντομο και απέριττο μυθιστόρημα όπου ο ίδιος, με την υφολογική του απλότητα και τις προσεγμένες ψυχογραφίες του, διαπλέκει μύθο και πραγματικότητα, έναν αρχαίο επικό πόλεμο με έναν σύγχρονο ιστορικό πόλεμο. Επί της ουσίας, επαναφηγείται την Ιλιάδα του Ομήρου και την τοποθετεί (επιχειρώντας, θα λέγαμε, ένα παράλληλο μπόλιασμα) σε ένα χωριό της Πελοποννήσου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1944 συγκεκριμένα, όταν τελειώνει η ναζιστική κατοχή, όταν οι Γερμανοί αποχωρούν και επιδίδονται σε κτηνωδίες. Η Κυρία, μια νεοφερμένη δασκάλα, όμορφη αλλά μαυροντυμένη, κάθε φορά που οι αγγλικές βόμβες πολιορκούν από αέρος την περιοχή καταφεύγει σε μια σπηλιά με τους μαθητές της (μεταξύ αυτών και ο ανώνυμος έφηβος που την έχει ερωτευτεί, ένα alter ego του 84χρονου συγγραφέα, μέσα από τα μάτια του οποίου παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα) και εκεί, μέσα σε μια ατμόσφαιρα τεταμένου φόβου αλλά και παρηγορητικής διαφυγής, ανοίγοντας μια ρωγμή σε έναν δεδομένο και επίπονο χωροχρόνο, εκείνη παίρνει να τους μιλά, συστηματικά και κυρίως συναρπαστικά, για την πολιορκία της Τροίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
