Υπάρχει άραγε κάποια άγνωστη πτυχή του Σεφέρη, την οποία η έκδοση της ιδιωτικής αλληλογραφίας του με την αδελφή του Ιωάννα Σεφεριάδη, σύζυγο Κωνσταντίνου [Κωστάκη] Τσάτσου, θα μπορούσε αίφνης να αποκαλύψει; Είναι το εύλογο ερώτημα μπροστά στην πρόσφατη έκδοση Επιστολές στην αδελφή του Ιωάννα (1934-1939) (επιμ. Γιώργος Δ. Παναγιώτου, Μελάνι, 2019). Μην έχουμε αυταπάτες. Μετά την έκδοση των ημερολογίων του ποιητή, της αλληλογραφίας του με τη γυναίκα του Μαρώ, τους φίλους Θεοτοκά, Καραντώνη και Κατσίμπαλη, μεταξύ άλλων, και μετά την αναλυτική και διαφωτιστική βιογραφία του Ρόντρικ Μπίτον, δύσκολα αλλάζουν τα χαρακτηριστικά της προσωπογραφίας του Σεφέρη. Από τη μάρκα των τσιγάρων του ως τους έρωτές του κι απ’ τους πονόδοντους ως τις σχέσεις με το λογοτεχνικό σινάφι και τις συνομιλίες πίσω από κλειστές πόρτες για το Κυπριακό, ο ποιητής, ο διπλωμάτης, ο διανοούμενος και ο ιδιωτικός Σεφέρης έχουν ψηλαφηθεί εκτεταμένα. Επομένως, πού βρίσκεται το ενδιαφέρον μιας τέτοιας έκδοσης, που διαβάζεται ομολογουμένως λαίμαργα; Πιθανόν ακριβώς σε αυτό, στο ότι επιβεβαιώνει τη γνωστή εικόνα ιδωμένη μέσα από τον πολύ οικείο και συγχρονικό φακό της αδελφικής σχέσης, στη διάρκεια μιας μακράς αλληλογραφίας 810 επιστολών που ανταλλάσσουν τα δύο αδέλφια από το 1919, όταν ο Γιώργος είναι φοιτητής στο Παρίσι, ως το 1970, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του. Η πλήρης και αψιμυθίωτη έκδοση των επιστολών τεκμηριώνει ένα υπαρκτό πρόσωπο, με τα συμπαθητικά και τα αντιπαθητικά του στοιχεία, και όχι έναν μυθοπλαστικό Σεφέρη, κατασκευασμένο μεθοδικά από τον ίδιο τον ποιητή, όπως έχει κατά καιρούς υποστηριχθεί – και η γνώση ότι η αμφιθυμία και η αμφισημία του ποιητή είναι στοιχεία αυθεντικά και όχι σκηνοθετημένα γίνεται ένα σταθερό σημείο εκκίνησης για την προσπέλαση του πολύτροπου έργου του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
