Παντού ακούμε λέξεις, παντελώς άγνωστες μέχρι πρότινος, λέξεις που κάποτε μας ξένιζαν αλλά που σήμερα είναι απόλυτα ενταγμένες στην καθημερινότητά μας: κλικ, λάικ, βάιμπερ, τουίτερ, τρολ, σέλφι, βίντατζ, τρέντι, λινκ, μέινστριμ, μπρέιν-στόρμινγκ, ι-μπάνκινγκ… Η παγκοσμιοποίηση, οι νέες τεχνολογίες, η επιστήμη, η ευρέως διαδεδομένη χρήση της πληροφορικής, η ποπ κουλτούρα, η σύγχρονη τέχνη, οι νέες μορφές επικοινωνίας, μάς επιβάλλουν την εκμάθηση μιας νέας «γλώσσας» έτσι ώστε να μπορούμε να συνεννοούμαστε και να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο που μας περιβάλλει.
Η γλώσσα είναι η ψυχή της κοινωνίας. Και η λογοτεχνία, ο καθρέφτης της. Το μυθιστόρημα δεν είναι απλώς μια αναγνωστική απόλαυση, είναι και μια τοιχογραφία της εποχής, μια περίτεχνη απεικόνιση ανθρώπων και καταστάσεων. Και οι λέξεις, τα οχήματα που μας οδηγούν στην ανακάλυψή της. Σε κάθε εποχή, τα σπουδαία λογοτεχνικά έργα ήταν συχνά ένα τολμηρό γλωσσικό εγχείρημα. Το 1884 ο Γιορίς Καρλ Ουισμάνς στο Ανάστροφα (Εκδόσεις Στερέωμα) «βεβηλώνει» τα λόγια γαλλικά του με λέξεις εξωτικές, λέξεις-δάνεια, λέξεις επινοημένες, για να πλάσει έναν κόσμο της φαντασίας, του ονείρου και της τέχνης. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, η σύγχρονη λογοτεχνία μάς μυεί στη ζωντανή γλώσσα του καιρού μας, μας γνωρίζει την εξέλιξή της. Μοδάτες λέξεις, λέξεις του συρμού, που τις ακούμε δίπλα μας καθημερινά, διαπερνούν τη γλώσσα, ανοίγουν έναν δίαυλο επικοινωνίας με τις νεότερες γενιές. Τα σύγχρονα κείμενα, παντός είδους, χρειάζονται σύγχρονες λέξεις για να πλησιάσουν τον σύγχρονο αναγνώστη. Η πολυπολιτισμικότητα απαιτεί ανοιχτά γλωσσικά σύνορα. Η γλώσσα είναι το διαβατήριο για τη διέλευσή τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
