«Eνα τέτοιο βιβλίο δεν μπορεί παρά να εξεταστεί από πολιτική και ηθική σκοπιά» είχε πει για το μυθιστόρημά του Απόψεις ενός κλόουν ο Χάινριχ Μπελ, που μαζί με τον Γκίντερ Γκρας και τον Μάρτιν Βάλζερ είναι οι σημαντικότεροι μεταπολεμικοί πεζογράφοι της Γερμανίας. Από πολιτική σκοπιά γιατί εδώ, όπως και σε άλλα του μυθιστορήματα, ο Μπελ αναλύει με καθαρά πεζογραφικά μέσα το συλλογικό εν πολλοίς αίσθημα ενοχής της μεταπολεμικής Γερμανίας για το άγος της χιτλερικής εποχής. Και από ηθική γιατί με σχεδόν ακραίο τρόπο εκθέτει την υποκρισία της γερμανικής κοινωνίας που προσπαθεί να εξαγοράσει μια καθαρή συνείδηση την οποία δεν δικαιούται.
Το μυθιστόρημα (που επανακυκλοφορεί στα ελληνικά σε νέα μετάφραση από τις εκδόσεις Πόλις) πρωτοκυκλοφόρησε το 1963, την περίοδο του λεγόμενου «γερμανικού οικονομικού θαύματος». Τρία χρόνια νωρίτερα είχε δημοσιευτεί το σοκαριστικό δοκίμιο Το κούφιο θαύμα του Τζορτζ Στάινερ, όπου ο κορυφαίος κριτικός και δοκιμιογράφος έγραφε για τις καταστρεπτικές συνέπειες του χιτλερισμού στη γερμανική γλώσσα. Αλλά οι σημαντικότεροι νέοι γερμανοί πεζογράφοι που αποτέλεσαν την ομάδα του λεγόμενου Gruppe 47 (στην οποία ανήκε ο Μπελ) είχαν κάπως διαφορετική άποψη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
