Ενα θλιμμένο και γλυκό μούχρωμα τυλίγει τις κινήσεις των μοναχικών χαρακτήρων των εννέα διηγημάτων της συλλογής Σύνθημα (Γκοβόστης, 2019) του Δραμινού Μουράτη Κοροσιάδη. Κουβαλούν όλοι τους μνήμες, ανομολόγητα μυστικά, και ενοχές που μπορεί να μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Ο μεσήλικας υπάλληλος βιβλιοπωλείου στο «Αντάμωμα», που ένιωθε σαν ξεχασμένο και σκονισμένο βιβλίο, έμενε στο μαγαζί και μετά το πέρας του ωραρίου του, για να νιώθει τη συντροφιά των ξεχασμένων ή μη συγγραφέων, «ένας ακόμη Ιώβ ανάμεσα σε τόσους». Ολοι τους έχουν γνωρίσει την αρρώστια ή την απώλεια. Είναι άνθρωποι εσωτερικά ακρωτηριασμένοι, όπως εκείνος με τη «χάλκινη πανοπλία από μέσα, τάχα για προστασία», ο προσκυνητής στο μνημόσυνο, στο ομότιτλο διήγημα. Βρίσκονται σε μια υπαρξιακή αναζήτηση, για κάτι απροσδιόριστα χαμένο, όπως ο αναγνώστης που γυρεύει μια φράση σε ένα βιβλίο που δεν θυμάται, στο «Βιβλίο». Εχουν έκκεντρες περιέργειες, όπως εκείνος ο επισκέπτης μουσείων που προσπαθεί να εκμαιεύσει πώς περνούν τη μέρα τους σ’ αυτά οι φύλακες, εισβάλλοντας στη ζωή τους με ερωτήσεις στα ανά τον κόσμο μουσεία που επισκέπτεται, στο «Μουσείο». Κινούνται σε χώρους συμβολικούς, άλλοτε περίκλειστους, σε μουσεία και βιβλιοπωλεία και μικρά ξωκλήσια, κι άλλοτε ανοιχτούς, σε αυλές σχολείων και πανεπιστημίων, σε νεκροταφεία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
