Τα τελευταία χρόνια η Σοφία Νικολαΐδου έχει γράψει και μη μυθοπλαστικά βιβλία. Τι θα ακολουθήσει άραγε; «Το «Καλά και σήμερα. Το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος» (2015) παραμένει ένα κομμάτι από τη σάρκα μου. Ενα ημερολόγιο που γράφτηκε εν θερμώ, από την πρώτη μέρα της διάγνωσης ως την τελευταία χημειοθεραπεία. Και είναι πράγματι τιμητικό το ότι άνθρωποι που το διάβασαν πήραν δύναμη για να συνεχίσουν. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι μεγαλύτερο από αυτό. Κι αυτό με τη σειρά του δίνει και σε μένα δύναμη. Το αμέσως προηγούμενο βιβλίο μου, «Το χρυσό βραχιόλι» (2020), ανήκει στην ίδια κατηγορία. Εκεί τρεις γενιές Ελλήνων αφηγούνται την ιστορία τους και το πώς οι σπουδές και τα γράμματα σήκωσαν το ταβάνι λίγο πιο ψηλά. Τους έδωσαν ορμή, δύναμη και φόρα – κάποιους μάλιστα τους έσωσαν από τη μαύρη φτώχεια… Ποιος ξέρει τι με περιμένει στην επόμενη στροφή;» διερωτήθηκε.
Διδάσκει όμως και δημιουργική γραφή, εδώ και είκοσι χρόνια – από το 2019 στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. «Εχω γράψει δύο βιβλία για το αντικείμενο, πράγμα που σημαίνει ότι το αγαπώ και εξακολουθεί να με συναρπάζει. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η εδραία παράδοση που συναντά κανείς στον αγγλοσαξονικό χώρο, όμως εσχάτως έχουν εκδοθεί ωραία βιβλία και έχουν προκύψει πολύ ενδιαφέρουσες (και βραβευμένες) συγγραφικές φωνές από μαθήματα δημιουργικής γραφής» κατέληξε.
