Στο βιβλίο «Εκεί που ζούμε» (εκδ. Πατάκη) ο Χρίστος Κυθρεώτης περιγράφει το εικοσιτετράωρο του ήρωά του Αντώνη Σπετσιώτη, ενός δικηγόρου ο οποίος καλείται να κλείσει λογαριασμούς με πελάτες, παλιούς έρωτες και με τον σύντομα συνταξιούχο πατέρα του, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στον ξεχασμένο από τον Θεό Ορχομενό. Καθόλου εντυπωσιακό το θέμα του, αλλά ο Κυθρεώτης ξέρει να αφουγκράζεται την εποχή του με μια κοφτερή ευαισθησία και ένα ευφυές χιούμορ που συνιστούν τις πρώτες ύλες για ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα. Aκόμα, όμως, και αν δεν σε συνεπάρει η μετέωρη ύπαρξη του Σπετσιώτη δεν μπορείς να μη νιώσεις σεβασμό και θαυμασμό για τον δημιουργό του. Εναν συγγραφέα που αντιμετωπίζει με σπάνια σοβαρότητα την επαγγελματική ιδιότητά του απ’ όταν άφησε τη δικηγορία για να της αφοσιωθεί και να την ανυψώσει σε σφαίρες που ελάχιστοι συνομήλικοί του έχουν καταφέρει. Καθόλου τυχαία, η συνολική εμπειρία γραφής του βιβλίου διήρκεσε δυόμισι χρόνια. Συμβαίνει κάποιες φορές τα καλά βιβλία να απαιτούν και κόπο εκτός από τρόπο. Γιατί κανείς δεν έγινε «μάγος» μόνο με τη δύναμη της θέλησης.
Πώς δημιούργησες τον Αντώνη Σπετσιώτη; Διαβάζοντας το πρώτο σου βιβλίο «Μια χαρά» (Κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα 2015) ένιωσα ότι η «φωνή» του προϋπήρχε στο διήγημα «Το καλύτερο που μπορεί να συμβεί».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
